Ah, wel.
Mijn rug heeft het begeven halverwege het concert, en ik heb het met veel tegenzin in het midden van een prachtige versie van Love Hurts moeten opgeven.
Dedju, dedju, dedju.
En wat hebben wij vandaag geleerd, kleine Jan?
Dat Carol Van Dijk (van vroeger Bettie Serveert) en Pascal Deweze (van Metal Molly nog geweest) onder de fijne roepnaam Chitlin Fooks al jaren en jaren aan een stuk bezig zijn, en dat ik er nog nooit van gehoord had en dat dat een gat in mijn cultuur is. Want dat ik het heel mooi vond.
Dat Nathalie Delcroix (van Lais) en Bjorn Eriksson (van onder meer Admiral Freebee) wonderwel bij Chitlin Fooks aanslote als ze als The Partchesz optreden.
Maar desalniettemin: dat nog The Partschesz noch Chitlin Fooks kunnen tippen aan Gram Parsons en Emmylou Harris.
Dat Daan schone muziek maakt als hij alleen met zijn gitaar op het podium staat, maar dat het nog een trap of vijf schoner zou zijn als hij niet heel de tijd aan het prutsmeieren was met zijn effectpedalen.
Oh, en dat de zoon van Bobbejaan Schoepen in de zaal was en dat ik niet mag vergeten hem foto’s van Daan op te sturen omdat Daan in een kostuum uit de jaren 70 van Bobbejaan aan het spelen was, dat op maat gemaakt was door de kleermaker van Gram Parsons.
Dat The Cowboy Angels XL featuring Laïs zeker niet slecht is, maar:
- dat frontman Yurek Onzia
- ofwel beter moet werken aan zijn bindteksten
- ofwel zijn bindteksten wat korter moet maken
- ofwel de muziek moet laten doorspelen zijndes de bindteksten
- want om de vier minuten het spel plat leggen gedurende twee minuten, dat is dodelijk voor de suspension of disbelief.
- griezelig ongeveer een halve meter boven zijn drumstel zat
- en als een letterlijk bezetene tekeer ging (ik hoorde voortdurend tubular bells in mijn hoofd, in de versie van in de film, niet van de plaat)
- ik die niet graag in het donker zou willen tegenkomen, denk ik
- dat zeker niet archislecht deden
- maar dat het niet altijd paste
- en dat ik daarbij niet weet of het aan de band dan wel aan de meisjes van Laïs ligt
- maar dat ik vermoed dat het aan de meisjes van Laïs lag, want
Er waren heel erg zeer geslaagde dingen bij, er waren links en rechts soms dingen bij die in mijn oren zo vals en uit tempo klonken als een dronken kat in een draaimolen, maar over het algemeen hadden de afwezigen ongelijk.
Minder getater tussen de nummers, en hoe goed het voorprogramma ook was: met één of twee minder had het ook gekunnen, en dan was het een perfecte avond geweest.
Uitstekende concertzaal, trouwens, Minnemeers. Ik ga nog (veel) gaan.