Ik heb het uitgehouden tot iets voor negen, en dan is mijn schoen richting televisie gevlogen.
Siegfried Bracke: Mijnheer Dedecker, zijn we d’er met z’n allen over gegaan tijdens de campagne, in termen van modder gooien?
Jean-Marie Dedecker: (knikt) Ja. Maar ik denk —en ik weet dat dat weer niet in goede aarde zal vallen— ik denk dat de journalistiek ook wel eens in eigen boezem mag kijken. Wat er de laatste drie maand geschreven en gebeurd is… er belde vanavond een krant naar mij, ik zal ze bij naam noemen, De Morgen. Aan dergelijke rioolkrant geef ik geen commentaar meer. Begrijp je? Je moet ook als journalist eens zeggen, “waar zijn we mee bezig in dit land?”
Bracke: (sputterend, terwijl alle politici rond de tafel staan te grinniken) Ik zou niet weten waar het over gaat, meneer Dedecker. Laten we bij de politiek blijven.
Getver. Le culot.
tis net gedaan… het einde was ook plezant nochthans
Ik heb de passage ook gezien en ik dacht dat ik Dedecker hoorde zeggen : “Ik zal ze bij naam noemen, UW krant, de Morgen”, waarop Bracke : “Ik zou niet weten waarover het gaat”. Het is niet de eerste keer dat Dedecker een VRT-journalist rechtstreeks op zijn politieke gezindheid pakt. Reeds eerder bvb had hij het in een intervieuw met Vansevenant over “een socialist als u”.
Het journalistieke probleem is dat er afgedwaald werd van het “resultaat” naar de “totstandkoming” van politieke beslissing. Zoals TV Story zich niet bezig houdt met de kwaliteit van de muziek maar met het emotionele leven van de muzikant. Ongetwijfeld fijn voer voor politicologen, maar de journalisten beseffen blijkbaar niet dat ze daardoor de besluitvorming beïnvloedenen zelfs verstoren.
Bracke is eigenlijk een man die zelf in de politiek hoort.
Het viel mij wel op dat in de debatten in deze verkiezingsshow, de politici al minder onderbroken werden door de moderator(s). Zouden ze het internet gelezen hebben?