Ha!

Op wat morfine en andere pijnstillers na geen verdoving meer, en ook: geen beademing meer!

Wakker

De ademtube is uit Anna’s longen, en ze wordt meer en meer bewust. Ze kan nog niet goed spreken—een paar dagen met zo’n buis tussen uw stembanden helpt daar niet echt aan—en ze is natuurlijk wel nog ziek en vooral nog heel erg moe, maar het komt in orde.

‘t Is allemaal meer dan kantjeboord geweest, maar het ziet ernaar uit dat het nu definitief de goeie kant opgaat. Oef. Oef. Oef.

117 reacties op “Ha!”

  1. Pingback: San's Weblog
  2. Pingback: Netsensei
  3. Yuy, en oef. Blijven voortgaan, Anna! (en jullie natuurlijk ook – ik duim dat de checkups meevallen)

    Mijn papa heeft een ziekenhuisverleden (professioneel) – en er was één ding waar hij ons altijd voor waarschuwde: algemene bacteriële infecties annex septische shocks. Maar nooit gedacht dat zo’n dingen zo snel en zo gevaarlijk kunnen gaan. Brrrrrrrrrr.

  4. Wat een opluchting om te lezen dat het weer een stuk beter gaat!

    Raar om te merken hoe je enorm gaat meeleven met mensen die je eigenlijk niet echt kent. Ik kwam meermaals per dag kijken om hier goed nieuws te kunnen lezen.

  5. Ook ooit geïntubeerd geweest – nadien 4 weken lang hese, bijna onhoorbare stem gehad. Maar op een goeie ochtend was die weer helemaal terug.
    Hoop dat het Anna net zo goed afgaat.

  6. Dit is echt schitterend nieuws. Anna is een vechtertje. En ze hebben goede dokters in het UZ.

    Men zegt wel eens dat het internet relaties oppervlakkig maakt, maar als ik de commentaren hier lees, blijkt toch dat mensen echt wel geven om wat er gebeurt met anderen online, zelfs al ken je die niet echt.

  7. Hallo Michel en Sandra,
    Heb veel aan jullie gedacht voorbije dagen.
    Fingers crossed voor de komende dagen!
    Nathalie

  8. Dat is echt een pak van mijn hart! Ik heb heel erg met jullie meegeleefd. Ik mag er niet aan deken dat zoiets ons overkomt.

  9. Kippenvelmoment …
    Inderdaad, ik ken jullie helemaal niet maar ik leef zo mee, ben zo aan het duimen voor Anna.
    Wat een vechter! Anna neem je tijd, doe alles rustig aan, laat je ouders elke dag opgelucht weer naar huis vertrekken … je wordt thuis zo gemist en wij duimen allemaal dat je weer helemaal terug de oude wordt.

    Wat moeten je ouders zich rijk voelen na zo een nieuws!

  10. Woehoe!
    Dikke duimen omhoog voor Anna, de dokters en verpleegsters en de mama en papa die zo geweldig voor hun kindjes zorgen! Hopelijk kunnen jullie nu al weer wat geruster slapen!
    Dit waren echt bange dagen…
    Ik ben dolblij dat het echt wel de goede richting uitgaat!

  11. Supernieuws!!! Vel, beer, e.d.m. indachtig, blijf ik duimen, maar supernieuws dat het sterk de goede richting uitgaat.

    En zoals een aantal anderen hebben opgemerkt: de solidariteit in blogland is echt groot!

  12. Tranen in mijn ogen….ook ik ken jullie niet en kwam dagelijks kijken. Zo’n kleine meid die zo ziek is raakt me in het diepste van mijn zijn. Dan dit nieuws te lezen…gewoon fantastisch.

    Mama en papa, jullie Anna is een echt vechtertje! En Anna, wat een kracht en liefde heeft jouw gezin! Je zou voor minder zo vechten! Blijf gaan, speel maar snel weer met je zusje en broertjes.

  13. Je blog las als een thriller, de voorbije dagen. Het is nog geen sprookje, maar het lijkt toch de goeie kant op te gaan.
    Hopelijk komt Anna weer gauw aan spelen toe, want een ganse dag in zo’n ziekenhuisbed lijkt me een kleine hel.

  14. Geweldig, net als een aantal anderen heb ik erg met jullie meegeleefd de afgelopen week. Wat moet het een heerlijk moment zijn geweest toen ze haar ogen weer opendeed! Succes de komende tijd!

  15. Supergelukkig voor Anna en voor gans het gezin,nu sstillaan op adem komen en geen slecht nieuws meer, kaars brand verder en de duimen staan omhoog!!

  16. Via de facebook van mijn buurvrouw (sas) kwam ik terecht op deze blog, vanaf dat moment leefde ik mee in jullie verhaal! Fantastisch nieuws dat jullie kleine meid het zo goed doet! Het voelt super om te lezen dat ze er bovenop komt! Echt een sterke meid!

  17. Man, ferme opluchting is mijn deel. De afgelopen dagen zovaak kippevel gekregen als het verhaal van Anna door mijn hoofd flitste. Een traantje van geluk passeert de wangen. Super. Wat een sterke meid! Septische shock… had er nog nooit van gehoord, maar vergeet ik mijn leven niet meer…!
    Revalideer maar goed en rustig. We volgen papa’s blog wel.

  18. Goed gedaan meisje.
    Met zo’n familie was het toch nog veel te vroeg om te gaan.

    (En met familie bedoel ik ook een beetje meelezend vlaanderen. Ik ken niemand met zoveel blog-nonkels en blog-tantes. Ik zou al die reacties hier in een boekje gieten en aan haar geven. Zodat ze weet wat voor een bijzonder meisje ze is.)

  19. Als bloggende opa van 9 kleinkinderen kan ik me perfect de bange zorg van de ouders indenken.
    Ik ben dan ook onmetelijk blij en opgelucht.dat het definitief de goede kant opgaat met Anna.
    Binnen enkele weken moet alle leed vergeten zijn.

    Mijn schoondochter met 2 pukkies heb ik al verwittigd: mijd uitnodigende roltrappen…
    Zelfs ik stap er maar node op.

  20. Enkele dagen hier niet geweest, en dan dit
    Zit hier op het werk met de tranen in mijn ogen (was ik thuis ik liet ze gaan)
    Veel sterkte aan de ganse familie, en een razendsnel herstel voor Anna

  21. Vandaag scheen de zon buiten wat minder maar binnen dankzij dit goede nieuws des te meer !
    Weer maar eens een bewijs van de enorme veerkracht van kinderen.
    Ik herinner mij nog heel goed de opluchting toen ons zoontje (toen 1,5 jaar oud) na een periode van angst (voor ons dan) weer “bal” zei.. het pak dat dan van je afvalt. Onvergetelijk

Reacties zijn gesloten.