Vakantie, dat is zo van die dinges, om uit te rusten. What are the odds dat als er een vakantie van anderhalve maand gepland staat, dat het dan niet zal lukken om uitgerust terug aan het werk te gaan?
Eén weekend als het vorige — twee dagen dingen te doen, twee dagen niet uit kunnen rusten — en hopla, wég is het beetje reserve.
Erin willen geven: een schop. Eraan willen geven: de brui. Het eigenlijk allemaal zijn: beu. Het willen geven: op.
En raad eens wat? Volgend weekend een trouw.
Wil niemand mij gewoon een stapel geld geven? Dat ik op mijn eigen tempo mijn eigen goesting kan doen? Kan er niet zoiets geritseld worden? Ik kan allerlei dingen doen hoor, en ik doe die ook graag en zo, maar nu eigenlijk even niet.
Die mens met die stapel geld, kan je mij zijn email adres even doorsturen?
Ik beloof dat ik in ruil de wereld met rust zal laten.
Ik herken dat gevoel zo ontzettend goed: van na enkele dagen werk je af te vragen wanneer het weer vakantie is.