Groene ballen

Gisterenochtend: telefoon. Of er twee kindjes bij ons zouden kunnen komen slapen. Het stond me bij dat wij iets te doen hadden, en dus wist niet direkt wat geantwoord.

Stom, natuurlijk: ofwel zijn we thuis en is het geen probleem, ofwel is er een babysit en is er ook geen probleem. Euvel verholpen in de namiddag: gezegd dat het natuurlijk kon.

En zo zaten we met zes kinderen aan tafel:

Zelie en Louis en Jan en Anna en Rose-Anne-Marie en Louisa-Maxine

Het eten was iets met kippengehakt en spinazie en mozarella en dan gestoomd en dan in een soort coulis van tomaten en pepers, en het zag er grappiger uit toen ik het aan het mengen was en in hoopjes aan het pleuren was.

Groene balletjes

“Balletjes” was de term toen nog niet, namelijk: ‘t was heel erg spludgy. Vandaar dat we het een paar minuten in de stoomoven gestoken hebben: anders zou het waarschijnlijk in stukken gevallen zijn als we het in die coulis hadden gesmeten.

Een serieus gemak, zo’n stoomoven, trouwens. Dingen erin:

Groene balletjes

…en vier minuten later:

Groene balletjes

Ik was er in eerste instantie niet echt voor, voor dat ding: het was een compromis dat als ik zo’n vegruizelaar in de pompbak kreeg, dat Sandra zo’n stoomoven mocht hebben.

Niet dat ik niet meer zonder zou kunnen nu, maar het is dus wél ferm gemakkelijk.

3 reacties op “Groene ballen”

  1. Dat ziet er wel lekker uit.
    Dit vraagt nu wel om het recept, natuurlijk.

    Ik heb me al vaak afgevraagd of zo’n stoomoven handig is. Ik hoor zo vaak commentaren van mensen die het eigenlijk zelden of nooit gebruiken. Jullie gebruiken hem duidelijk wel.

Reacties zijn gesloten.