Het is verleidelijk, thuis zitten werken en de aandachtverslappers aan zetten: Twitter, Facebook, e-mail. Vooral als er op mijn bureau vijf schermen staan, dan kan ik gemakkelijk pakweg Tweetdeck op één ervan zetten, en volgen wat en hoe.
Om de zoveel tijd doe ik het eventjes, om meteen te constateren dat het veel te gevaarlijk is, en dan zet ik het weer af en vraag ik me af of al die mensen op twetter geen wérk te doen hebben, op een doordeweekse donderdagochtend.
“Euh ja, en gij zit wel iets op uw weblog te schrijven”?
Euh wel, beschouw het als een rookpauze.
En geniet ondertussen van deze mens, die ook op een donderdagochtend rond tien-elf uur in de weer was. Een biertje gaan halen in de lokale winkel:
En dan stommel ik nu om een nieuwe fles cola light in de frigo aan de andere kant van de kamer, zet ik Twitter weer uit, en doe ik verder met screenshots en Excel en PowerPoint. Het laatste, of nee, het voorlaatste rechte stuk.
Nou, volgens mij had die al een paar biertjes op hoor, haha!
Zes oktober was wel een dinsdag. Leugens!
Was ik een knappe vrouw en gij een paar jaar ouder, ik vroeg u ten huwelijk.
Het antwoord zou toch neen zijn. Maar ik zou u wel eens binnendraaien als ik teveel gedronken had.
Wel Michel jij bent nu ook de enige mannelijke persoon op net waar ik nu en dan blijf bij stil staan!
Uw bedenkingen en uw uitspraken staan veel hoger
dan die van gans de regering,en vele anderen die denken dat ze het weten,daarom wens ik u proficiat…
En dat van uit Wiers… Wallonie …
Van Guido…natuurmanjak…
Mja inderdaad 🙂 als ik de tijd van de rookpauzes van rokende collega’s optel, kan ik gerust een blogpost en een handvol tweets de wereld in sturen per dag 🙂 wat ik dan ook doe 😉
Wat een behulpzame medemensen in dat filmpje!