Cadeaus, deel één

Nieuwjaar, dat is cadeaus geven bij ons in de familie.

‘t Is al jaren en jaren en jaren dat er telkens gezegd wordt “dit jaar geen cadeaus”, en ‘t is al jaren en jaren en jaren dat er alsnog cadeaus gegeven worden.

Vorig jaar was het het meest gemeend, met de “dit jaar geen cadeaus”-boodschap: een strikte budgetlimiet. Waar ik me toen zelfs aan gehouden heb, ongeveer.

Wegens omstandigheden (ahem: als iemand een uitstekende jurist kan gebruiken, ze is geïnteresseerd in sociaal recht en aanverwanten maar heeft ervaring in vanalles wat, ze leert snel en graag bij, ze werkt goed in team, ze is vriendelijk en alles: één adres) is het dit jaar echt wel ernstig opletten, maar bon.

Eergisteren een paar dingen in de Colruyt gekocht, vandaag in de kookwinkel en in het Centrum geweest een beetje overal.

Er zijn cadeaus voor iedereen, denk ik. Morgen nog een paar kleine frutsen erbij gaan halen, en dan zijn we gezet. 

Ze gaan het ons verdomme niet afpakken, nieuwjaaravond.

Één reactie op “Cadeaus, deel één”

Reacties zijn gesloten.