Talen

Ik vind het heel spijtig dat mijn ene grootmoeder nooit Pools heeft gesproken tegen ons. Maar ik vind het nog meer spijtig dat ik ruim genoeg tijd bij mijn andere grootmoeder gespendeerd heb om perfect te horen wat goed Aalters is en wat er net naast zit, maar dat ik hetzelf niet kan spreken.

Aalters is het mooiste dialect ter wereld.

En ik kan het alleen herkennen, en hier en daar een paar zinnen spreken – maar nooit vanzeleven in de buurt van mensen die écht Aalters kunnen, want dan ben ik bang zó door de mand te vallen.

Enfin ja, ‘t is toch al iets, dat ik het begrijp. En dat ik een aanvaardbare versie van verkavelingsgents kan spreken.

Hoe ik dáár nu plots aan moest denken? Hierom:

Verkavelingsaalters. Niet te verwonderen, natuurlijk, dat dat ook bestond. Maar wél wijs.

9 reacties op “Talen”

  1. Ik ga daar nog lang moeten wonen eer ik dat ooit zo goed zal kunnen spreken.
    De schoonfamilie woont zelfs al meer dan 30 jaar in Aalter en hun taaltje lijkt er nog van geen kanten op…

    Denk dat je dat echt van in de wieg moet meekrijgen.

Reacties zijn gesloten.