Amazon Remembers

We leven in de toekomst, zo ver waren we al een tijdje. Dat het jaartal 2010 is, is daar niet in het minst een hint voor: tweeduizend en tien! Tweeduizend en tien! Dat is in mijn boek zelfs al gewoon tien jaar ná de toekomst.

In mijn boek, dat geschreven werd toen ik er nog zo uitzag en met een sponzen broek op de brise-lame stond:

In 1975

Het jaar tweeduizend, dan zouden er allerlei dingen gebeuren, en dan zouden de visioenen uit Atome Kid allemaal waar geworden zijn. Dan zouden alle steden er als Brasilia in lijntekening en arcering uitzien, en moest niemand nog werken of naar school gaan.

Ja, ‘t is dus wel anders uitgedraaid. Dat werken en dat naar school gaan moet nog altijd, en alvast Gent ziet er uit als een mengeling van een verleden dat nooit geweest is en een toekomst die nooit zal komen.

En ik loop rond met een GSM die foto’s neemt waar mijn grootouders niet van zouden verschieten. En we eten eten waar mijn grootouders niet van zouden verschieten – zoals dit, bijvoorbeeld, gisterenavond nog:

A Very 1970s Dinner

Ik denk dat ik-in-1976 nog het meest zou opkijken van de telefoon die ik-in-2010 heb. Oh, dat en het internet. Maar het internet, dat verwachtte ik al, met dank aan de Encyclopedia Galactica uit Asimov’s Foundation.

Die telefoon, van welk merk hij ook is: ‘t is toch wel wat. Dan is een mens al een beetje gewoon geworden aan alledaagse magie —

iphone 545 iphone 546 iphone 547 iphone 548 iphone 549  iphone 551

Ik zeg “pizza”, hij toont mij de dichtstbijzijndste pizzaboer (het kleine zwarte pijltje in het tweede beeld hierboven toont de richting, het getal de afstand), dan duw ik met mijn vinger op die pizzadinges, krijg ik de keuze: telefoneren of het ding op een kaart te zien, kan ik op die kaart meer details zien, en meteen ook de kortste weg tot daar op een interactieve en bewegende kaart tonen. Oh, ik had ook nog satellietbeelden kunnen bekijken en beelden van in de straat zelf, waar ik in kon ronddraaien.

Magie zeg ik u! Mijn telefoon is een heks! Verbrand hem!

…of dan is er dat ding waarbij ik mijn telefoon in de lucht houd op een feestje, of in de richting van de luidspreker in de auto, en dan weet mijn telefoon welk liedje er speelt.

…en dan weet mijn telefoon welk liedje er speelt, en kan ik dat liedje meteen kopen, en kan ik ook achterhalen wanneer de artiest in kwestie nog eens een optreden geeft in de buurt van waar ik nu ben, of van waar ik woon.

iphone 586 iphone 585 iphone 588 iphone 590 iphone 592 iphone 591

Zelfs dát wordt een mens op den duur gewoon.

Maar kijk: vandaag had ik nog eens zo’n hey, we zijn écht écht écht in de toekomst-moment. Amazon heeft een toepassing voor op mijn telefoon. Een groot gemak: ik kan zien wat ik in mijn boodschappenmand heb, ik kan snel zoeken op de site, yada yada.

iphone 596 iphone 609 iphone 611

En dan zie ik “remembers” staan onderaan in die toepassing, en dan klik ik daarop en blijkt dat een soort fotografisch verlanglijstje te zijn: ik neem een foto van wat ik graag zou willen kopen, en het wordt in een lijstje gestoken bij Amazon op de website. En ondertussen zoekt Amazon of het zelf geen gelijkaardige produkten verkoopt.

Boeken? CD’s? DVD’s? Games? Het duurt niet langer dan een paar seconden voor Amazon het exacte ding terugvindt. Of de foto blurry was, of in het donker, of maar een stuk van de cover, onder welke hoek de foto genomen werd: maakt niet uit. Op minder dan tien seconden is de foto verstuurd, en komt Amazon terug met een produktfiche en een prijs:

iphone 598 iphone 600 iphone 601

Gelijk: neem een foto, en Amazon vindt of het ding op Amazon verkocht wordt.

En het werkt niet alleen met boeken en CD’s en DVD’s en games. Ik ging daarnet naar de keuken, en ik nam in het schemerdonker lukraak wat foto’s: van het meest gebruikte huishoudtoestel hier in huis (een appelschiller), van een spuit die daar lag die we gekregen hadden in het hospitaal, van zo’n borsteltje om dingen te beborstelen. Boom. Boom. Boom. Op géén tijd:

iphone 606

iphone 607 iphone 608 iphone 605 

Ik ben wel meer gewoon, op het interweb, maar dit vond ik toch wel heel erg in de toekomst zijn. Ik ga vanalles opzoeken, vanaf nu, denk ik. De telefoon op mijn tafel op het werk. De klink van het toilet. Het boek dat in de foto op de homepagina van het werk staat.

iphone 553 iphone 612 iphone 557

De toekomst! Hij is hier! Ik kan deurklinken van toiletten online kopen! Wie weet wat doet Amazon met lichaamsdelen!

13 reacties op “Amazon Remembers”

  1. Sense and Sensibility and Sea Monsters, die kende ik nog niet. Pride and Prejudies and zombies wel. Ooit…ooit schaf ik me ook zo’n ding aan.

  2. In mijn herinnering –de jaren ’80– was de toekomst ook het jaar 2000. Het was het jaar dat ik 25 zou zijn maar dat kon niet gebeuren want een kind van 10 jaar kan onmogelijk 25 worden.
    In tegenstelling tot jij weigerde ik mij daar iets bij voor te stellen, met grote uitzondering van het feit dat ik in het jaar 2000 ongetwijfeld bij de Rode Duivels zou voetballen en met een magistrale omhaal in de negenentachtigste minuut de finale van het EK –uiteraard tegen Brazilië, ook al spelen die niet in het EK– definitief in het voordeel van België zou besluiten. Geen science fiction, wel fiction, helaas.

  3. Jawadde dadde, ik ben onder de indruk. Maar voorlopig moet ik dat niet hebben of ik ga teveel van mijn tijd verprutsen met foto’s maken van dingen die ik al dan niet wil hebben. Oh, ik beeld het mij al in, op de tram iemand zien met een schoon paar schoenen en vragen of ik er een foto van mag maken 🙂

  4. Ik denk dat dit met de Mechanical Turk werkt, een dienst van Amazon die je af kunt nemen om mensen simpele taken uit te laten voeren. Zoals: zoek binnen het Amazon assortiment naar iets wat op de foto staat. Geen tovenaarspraktijken dus, maar een menselijke zoekmachine.

  5. Volgens mij idd combinatie van beeldherkenning en “Turk”: een boek of CD wordt vrijwel ogenblikkelijk gevonden, bij foto’s van allerlei spul op mijn bureau duurt het ene paar minuten.

Reacties zijn gesloten.