Ik heb de afgelopen jaren nog wel meer geprogrammeerd, maar dat was dan altijd in kleine dingen.
De laatste tijd zit ik zo’n beetje prutsen in een toepassing die vele jaren vele ontwikkelaars oud is. Iets met version control en release notes en een eigen bugtracking- en supportsysteem, en met gebruikers die het gebruiken en dat er echte dingen mee gedaan worden in het wild, en dat er geld en watnog in het spel is.
Spannend, en ook wel: wijs, eigenlijk.
Zo weten, bijvoorbeeld, dat een verandering van al was het maar één woord ergens in de interface altijd wel door iemand zal opgemerkt worden, en dat er dus best over nagedacht wordt.
En dat was dus al lang lang geleden.
Niet het werken op iets dat door veel man gezien zal worden — mijn laatste werk bij Namahn was de verzamelde websites van Sony in heel Europa, dus op dat vlak viel het wel mee — maar wel het feit dat ik er zelf rechtstreeks aan kan programmeren, en niet via allerlei tussenschakels.
Het is niet dat ik het enorm gemist heb, zelf in de code zitten: uiteindelijk vind ik dat meestal eventjes leutig, juist lang genoeg om een probleem op te lossen. Of juist lang genoeg om te weten hoe een probleem zou moeten opgelost worden, of zou kunnen opgelost worden. Nee, ik ben niet zo’n fan van het dan ook nog eens 100% af te moeten werken — dat met die laatste 10% die 90% van de tijd innemen en zo.
Wat ik daarentegen wel enorm gemist heb, en dus wel degelijk enorm erg hard, is de mogelijkheid om dingen meteen te veranderen.
Staat er ergens een woord verkeerd of een punt teveel of te weinig: hopla de ApplicationResources in, verbeteren, en klaar. Vind ik dat een serverfout properder zou gecommuniceerd mogen worden: een-twee-drie een meer vriendelijke pagina maken. Zou er dan toch nog wat technische informatie bij mogen staan: done! Doet de interface iets inconsistent: checkout, wijzig, build, test, commit, klaar.
Natuurlijk wel dat het in overleg gebeurt als het nodig is en alles, maar toch.
Contrasteer dat met als consultant ergens zitten en –hoogstens!– suggesties kunnen doen, of wireframes maken, of een rapport schrijven, en dat dat op het einde van een (deel van een) project door te mogen geven aan iemand anders die het later misschien doorgeeft aan iemand die het misschien aan iemand doorgeeft die iemand bij IT kent. En waar je dan niets meer van hoort.
Hé hé.