Pretland: een beetche veel lawaaikes

Vandaag deel één van het verjaardagsfeestje voor Jan: voor vriendjes en vriendinnetjes van op school en van zijn voetbalclub .

Voor het gemak, en ook natuurlijk omdat Jan dat graag wou, zijn we met uiteindelijk denk ik zeventien naar Pretland getrokken. Oh boy.

Het begon allemaal helemaal zonder enig probleem: we zaten helemaal achteraan, naast een springkasteelachtige matras en een klim-glijbaanstaketsel, en er was niet te veel volk aanwezig.

Toen was het nog rustig

Het voordeel van de voormiddag te gaan, blijkbaar, want met de voortschrijdende uren kwamen er alsmaar meer mensen bij. Kinderen van een bepaalde leeftijd, dat krijst dus voortdurend hé, ik weet niet of ge dat wist. En na een uur of drie begint dat serieus tegen te steken.

Maar alla: we waren des te contenter dat het gedaan was, en dat we naar huis konden. En de kinderen hebben zich geamuseerd.

Jan is content

Anna

Louis

Blauw ijs

Ze hebben gelopen, en kastelen gebouwd, en gevoetbald, en op de springdingen gespringen, en van de glijdingen gegleden.

En ‘t is bijna niet te geloven, maar er zijn geen massieve ongelukken gebeurd. Ondanks dat er daar –op ouders na– geen enkel toezicht is, en ondanks dat er –tegen de regels, vermoed ik– ook kinderen van veel ouder dan eigenlijk voorzien rondlopen. Wilde kinderen ook, die slaan en schoppen en trekken — niet gemeen, maar gewoon wild, en dat gecombineerd met een jaar of drie ouder dan alle andere kinderen: ik ben blij dat we weg gegaan zijn als het er onhoudbaar druk werd in de namiddag.

Pretland

Frieten

Sandra leest

Dinosauruspuzzel

Eén keer per jaar. Eén keer. Ik denk dat ik het daar bij probeer te houden.

11 reacties op “Pretland: een beetche veel lawaaikes”

  1. die dame op de voorlaatste foto heeft blijkbaar een ongelooflijk groot concentratievermogen: ze is gewoonweg een boek aan het lezen.
    Vraag me af of Schauvliege hier ook geluidsnormen wil introduceren 🙂

  2. Met het koude weer van de afgelopen winter en een kleuter die op de duur tegen de muren omhoog begon te lopen, was de indoor speeltuin het minste van twee kwaden.

    Maar ik vind wel dat ze twee Perdolan/Dafalgan/Aspirientjes inbegrepen in de inkomprijs mogen geven.

    En een boek lezen is er helemaal niet bij met een bijna-vier-jarige: om de vijf minuten moet je toch wel eens kijken of hij niet ergens in een hoekje zit te blèren omdat hij is gevallen of omdat er stoute kindjes zijn.

  3. Vooral de aanwezigheid van (te) oude kinderen, die vaak opgekropte ballen testosteron zijn is zeer storend naar kleinere kinderen toe.

    Ik vermijd dit soort plekken evenveel als onze in magie gelovende zwarte medebroeders een albino zullen ontlopen.

Reacties zijn gesloten.