Ik kan me niet inbeelden dat wij ooit een thuisgeboorte zouden gedaan hebben. Dat zijn plekken die g’er niet meer uit krijgt, en alles!
Euh nee. Serieus, ‘t is heel erg eenvoudig: als we de geboorte van Zelie ergens anders hadden gedaan dan in een hospitaal, dan was ik nu een alleenstaande vader van één.
Daarnet las ik een verhaal op, of all places, het weblog van Dreamhost. Een jaar geleden kregen John Jones en zijn vrouw een zoon. Die dezelfde dag nog overleed, en dat het zo ongeveer 100% had kunnen vermeden worden.
Ik moet er niet aan denken.
Happy Birthday little guy.
I wish I could meet the one-year old you. I don’t even know what one year olds are supposed to be like. Walking around I guess, not talking yet? Maybe still crawling. Eating solid foods I suppose. How big are you supposed to be now? 20 pounds? 30 pounds? 40?
I love you. I still can’t really say your name, Wren, out loud without starting to choke up. Most of the time I’m in the car by myself I cry a little. I blame myself for your death. Nothing matters anymore but you and Tweeny. I made epubbud for you but who cares?
If only we’d never seen the fucking “Business of Being Born.”
If only we didn’t live in hippy dippy Santa Monica.
If only we couldn’t afford to do a home birth.
If only there had been some pregnancy complication.
If only the OBs had told us WHY we shouldn’t do a home birth.
If only the OBs had explained GBS to us.
If only the OBs had called when the positive test results came back.
If only my birthday hadn’t been on March 4th.
If only we didn’t go to Vegas for my birthday.
If only you came a day later.
If only you came a few days earlier, while we were in Vegas.
If only the midwives fucking gave a shit about GBS back then.
If only they’d stuck around longer.
If only anybody else was around, and maybe recognized labored breathing.
If only we’d been better at googling “baby makes breathing noise.”
If only we’d gotten a pediatric appointment for the same day.
If only I hadn’t laid you on my chest and read a magazine.
If only I hadn’t been wearing a red shirt.
If only I’d done some research.
If only I didn’t get stuck in one frame of mind.
If only we hadn’t been so goddamnned smug.
Happy Birthday Wren.
Bloody hell. Ik weet niet hoe ik verder zou kunnen gaan. Ik zou me blijven verwijten dat ik het had moeten weten.
Griezelig.
Same here.
Moet met véél dingen zo zijn: had ik die avond beter opgelet, ik had die persoon niet aangereden; had ik op tijd thuis geweest, ik had dit vermeden; had ik, had ik, had ik….
Guilt is a bad motivator.
Ooit zei iemand ons ook: “waarom geen thuisgeboorte? Iedereen in Nederland doet dat”. Tot ik de statistieken zag van Nederland. We hebben het risico ook niet genomen.
Gelijkaardig verhaal hier – onze oudste werd (na veel protest van mijn madam) toch in de kliniek geboren en maar goed ook – ons meisje zat zo vol slijmen en andere prut dat ze gewoonweg niet kon ademen. Chance dat daar direct een team pediaters op is kunnen vliegen – als ze thuis geboren was, zou ze nog geeneens levend in de kliniek geraakt zijn. Thuisgeboortes zijn bij de andere 3 kinders nog geeneens meer ter sprake gekomen.
Ik heb het ook overwogen, vorig jaar. Echt sterk overwogen. Het leek me zo gezellig, thuis op het gemak bevallen, zonder overbodig gedoe aan uw lijf. Maar het leek me toch wel handig een heel ziekenhuis met alle medische zorgen in de buurt te hebben, dus hadden we al voor een ziekenhuisgeboorte gekozen. Bovendien ben ik tien dagen overtijd gegaan en is de bevalling ingeleid, dus dat kon sowieso al niet meer thuis. Maar toch!
Als ik thuis was bevallen, dan was Fien wellicht geen negen maanden geweest nu. Dan was ze er wellicht niet meer. Haar hartslag kwam niet meer omhoog tussen de persweeën. Ik lag aan de monitor en dus zagen ze dat meteen, ze hebben er in allerijl de gyne bijgehaald en die zei letterlijk “Luister, je moet echt héél hard persen, ze moet er zo snel mogelijk uit, anders moeten we een spoedkeizersnede doen”.
Bij een thuisgeboorte zou die lage hartslag zelfs nooit zijn opgevallen…
Mijn vrouw was met zekerheid dood geweest als ze de 1ste keer niet in het ziekenhuis was bevallen van onze dochter. En anderhalf jaar later was onze zoon er misschien niet meer geweest als hij niet geboren was in het ziekenhuis…
Thuisbevallingen is voor mij zoals knopen in een jeans ipv een rits: een stap achteruit.
Ik begrijp ook niet waarom mensen die nutteloze risico’s willen nemen om thuis te bevallen.
Stel dat er iets gebeurt, dat vergeef je jezelf toch nooit…
Ik zeg niet dat ze het moeten verbieden (persoonlijke vrijheid en al), maar thuisbevallen ‘ophemelen’ en promoten zoals her en der toch gebeurt, vind ik er over, er zelfs ver over.
Al mijn vier dochters zijn thuis geboren, zonder het minste probleem.
Je moet natuurlijk wel een goede vroedvrouw hebben die zich specialiseert in thuisbevallingen en die de hele zwangerschap opvolgt. Zo eentje die zelf zegt: “bij het minste abonormaliteitje gaan we toch voor een ziekenhuisbevalling.”
En uiteraard voorzien van een goed gevulde camionette medisch materiaal (zuurstof, monitoren etc.)
En neen, dat maakt geen plekken 🙂
Amai, ik verschiet van deze reacties. Voor al die (verschrikkelijk veel) gevallen van verkeerd gelopen thuisbevallen zijn er zoveel meer gevallen van onnodige medische ingrepen in het ziekenhuis, waar bevallen soms meer een machinerie is dan een natuurlijk proces. Waar vooral belang wordt gehecht aan de agenda van de gynaecoloog en de vroedvrouw alleen maar de barende vrouw wat mag aanmoedigen. Het ene ophemelen dient dergens toe, het andere ook niet! Zoals Maarten zegt: een goede vroedvrouw met veel ervaring kan heel erg veel. En een thuisbevalling gebeurt echt alleen maar als alle condities goed zijn. Niemand gaat daarin risico’s nemen. Voor mensen met slechte ervaringen: fijn dat jullie in het ziekenhuis waren en dat goed utidraaide voor jullie en de baby’s.
Ook in deze kwestie denk ik: laat ieder dit voor zichzelf uitmaken. Maar de mogelijkheid om te kiezen voor een thuisbevalling moet wel blijven bestaan.
Thuisbevallen, dat is zo een beetje als rijden met de auto zonder gordel? Maar ‘t moet kunnen natuurlijk.
Een goede vroedvrouw al goed en wel, maar als er spoedoperaties moeten aan te pas komen, zal je toch naar de kliniek moeten, en hopelijk ben je er dan nog op tijd …
Hoeveel thuisbevallingen er ook perfect verlopen, het zal er bij mij nooit inkunnen dat mensen dergelijke onnodige risico’s (hoezeer je ze misschien toch kunt verminderen) willen en durven nemen als het gaar over hun dierbaarste bezit: kinderen.
Elk zijn gedacht uiteraard, maar als je mijn gedacht vraagt (ok, dat doe je niet, maar ik geef ze toch) dan vind ik thuisbevallingen eigenlijk een klein beetje onverantwoord. Maar nog eens, als men deze risico’s wil nemen, wie ben ik dan om dit te verbieden. Elk zijn goesting en gedacht, in elk geval een interessant debat waard.
Kleine aanvulling bij mijn commentaar van hierboven:
mijn vrouw had het thuis zéker niet gehaald, maar in het ziekenhuis was het ook maar kantje-boordje.
Thuis of in het ziekenhuis; je blijft toch zo afhankelijk van de kunde van andere mensen… Als zij eens een slechte dag hebben, of die persoon is net met verlof, of er zit net een haar in de boter tussen die en die persoon, dan kan dat voor jou als patiënt soms het verschil uitmaken tussen leven en dood.
“Thuisbevallen, dat is zo een beetje als rijden met de auto zonder gordel?”
Niet echt, vind ik.
Een beetje zoals uw kinderen geen inentingen geven. Een beetje zoals uw kinderen alleen maar homeopathie geven. Een beetje zoals uw kinderen onder geen enkele omstandigheid bloedtransfusies laten krijgen.
Thuisbevallen, dat is zo’n beetje als uw kinderen geen gordel aandoen in de auto.
Zou niet mogen. Doe met uzelf wat ge wilt, maar eens er anderen aan te pas komen, vind ik dat allemaal maar vies. Maar hey, ‘t is maar *mijn* opinie hé.
Of thuisbevallen in het algemeen goed/niet goed is, maakt voor deze mens alvast niet meer uit na deze dramatische ervaring.
Saddest story ever, ben er helemaal ondersteboven van 🙁 .
Nu volgt er eentje uit de categorie “not fair!” maar beste Michel, geef mij toch maar blogpostjes over feestjes met de kids, limoncello, koken, vintage computers en macintosh stuff hoor.
Liever een onnodige medische ingreep dan een verhoogd risico op een dode baby of dode moeder.
En ja, ik ken ook een koppel dat een baby verloren heeft tijdens een thuisbevalling. Een ziekenhuisbevalling en die baby leefde nog. ‘t Is een Nederlands koppel en dus was er lichte dwang om thuis te bevallen.
Achtergrond info: Thuis bevallen was geen optie in mijn geval ( niet dat ik het zou willen), omwille van medicatie ( bloedverdunners) die ik de rest van mijn leven moet nemen. Voor de rest was het de meest makkelijke zwangerschap ooit ( om een paar weken misselijkheid na, geen enkel kwaaltje). Toch heb ik een volledig natuurlijke geboorte mogen meemaken in een ziekenhuis, ookal was dit niet de eerste keuze van de gynecoloog (want dit is in een zekere zin minder controleerbaar voor hun en omwille van bloedverdunners was een epidurale compleet uit den boze en waren ze bang dat ik ging klagen over te veel pijn).
Comment: Anyway, RL, het spijt mij dat dit je visie is op een ziekenhuis geboorte. In mijn ogen is het net zo belangrijk van de juiste gynecologe/vroedvrouw te vinden voor een ziekenhuis geboorte als voor een thuis geboorte. Dus als je ervaring met een ziekenhuis is dat de bevallende vrouw, het kind en hun partner niet de belangrijksten zijn, dan ligt dit aan een verkeerde keuze. En zelfs dan nog kan je door assertief te zijn, er voor zorgen dat ze niet met je voeten zitten rammelen (wat natuurlijk niet altijd evident is zo midden in een bevalling). Het ziekenhuis waar ik bevallen ben heeft op voorhand een papier gegeven waarop we onze keuzen konden aanduiden. Zo is iedereen op de hoogte was van wat wij wouden.
@Saski: die ziekenhuiservaringen zijn ook niet mijn ervaringen hoor: die zijn alleen maar heel positief. Mijn echte ervaringen ga ik hier niet vertellen (‘oh onverantwoorde moeder’). Maar ik heb wel al veel gehoord en gezien. En nee, niet iedereen is assertief genoeg om te zeggen wat men eigenlijk wil. Als al die medische ingrepen als normaal worden voorgesteld, waarom zou je je dan vragen gaan stellen? Mensen nemen nogal graag iets aan van de dokter.
Enfin, ‘t is hier Michel zijn blog en geen zappybaby.
I rest my case…
Zoggybloggy? 😀
@Tine
Die redenering heeft natuurlijk ook zijn grenzen. Veronderstel dat we iedereen die twee opeenvolgende dagen hoofdpijn heeft automatisch onder de scanner zouden leggen. Het lijkt me mogelijk dat we dan een heel klein aantal hersentumoren in een behandelbaar stadium op het spoor zouden komen die we nu pas te laat ontdekken. Zou dat het massaal onder de scanner leggen van iedereen met hoofdpijn verantwoorden? Uiteraard niet: dat is noch financieel haalbaar, noch in het belang van de patiënten, want de hypothetische winst in het vroeg ontdekken van tumoren weegt niet op tegen de tienduizenden mensen per jaar die je met extra stress opzadelt (gezondheidsrisico!). Daarom ga je ook kort door de bocht als je schrijft “liever een onnodige ingreep dan en risico voor de moeder of het kind”, want je verliest daarbij uit het oog dat elke interventie zijn eigen risico’s meebrengt. Waarmee ik voor alle duidelijkheid noch de thuisgeboorte, noch de ziekenhuisgeboorte wil propageren, maar in de reacties tot nu zie ik geen argumenten voor het een of het ander, enkel anecdotiek (“Ik ken iemand”). Wat ik wil weten is: wat zijn de risico’s enerzijds en de voordelen anderzijds op korte, middellang en lange termijn van een thuis-, resp. ziekenhuisgeboorte? En welke kosten hangen daar voor de samenleving aan vast? Wat die kosten betreft, voor jullie mij harteloos gaan vinden als het om het leven van een baby gaat: dergelijke keuzes maken we als samenleving nu ook, alleen willen we wat dat betreft liever onze kop in het zand steken.
@cc: oh, dus je wilt echte argumenten ipv anecdotiek? Niet zo moeilijk. Neem de sterftecijfers van zuigelingen van Nederland (vooral thuisgeboortes). Vergelijk deze met de sterftecijfers van zuigelingen bij baby’s in Belgie (vooral ziekenhuisbevallingen). Stel vast dat de cijfers in Nederland bijna twee keer zo hoog liggen. Zo. Dat volstaat zeker?
@Lien
Het spijt me maar dat volstaat absoluut niet. Wat die cijfers zouden aantonen is dat er een correlatie bestaat tussen thuisgeboorte en mortaliteit bij zuigelingen. Maar correlatie betekent niet noodzakelijk een causaal verband. Zie trouwens verder alhier. Ten tweede: zelfs als het zo is dat er meer kinderen sterven bij een thuisgeboorte dan bij een ziekenhuisgeboorte, moet ook dat weer afgewogen tegen eventuele voordelen die een thuisgeboorte op langere termijn zou kunnen hebben en waardoor dat onevenwicht bij de geboorte op latere leeftijd weer ongedaan zou kunnen worden. (vergelijk met het volgende: sinds de invoering van de gordelplicht sterven er bij auto-ongelukken blijkbaar een beperkt aantal mensen aan interne bloedingen ten gevolge van het dragen van een gordel, maar we accepteren dat nieuwe risico omdat het niet opweegt tegen het risico van geen gordel dragen.)
Voor alle duidelijkheid nog dit: ik ben vader van een in het ziekenhuis geboren kind, en geen haar op ons hoofd heeft ooit een thuisgeboorte overwogen. Het leek ons gewoon veiliger, maar de intellectuele eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het niet meer dan een indruk was. En het stoort me gewoon dat in de oorspronkelijke posting en de commentaren wel heel kort door de bocht wordt geredeneerd.
Voor zover ik me kan herinneren, heb ik weinig redenering gedaan, en alleen gevoelsmatig en anecdotisch gesproken.
Wij hebben daarom specifiek voor het UZ gekozen, hoewel iedereen ons dat had afgeraden, want ‘je bent daar maar een nummer’. Ik heb er geen probleem mee een nummer te zijn. Wat voor mij telt is dat er bekwame mensen in de buurt zijn als er iets verkeerd zou gaan.
Ik kan me zo voorstellen, dat als je kiest voor thuisgeboorte met een professionele, bekwame en ervaren vroedvrouw, hij/zij bij de minste twijfel zal beslissen om toch naar het ziekenhuis te gaan.
Ik ben geen gynaecoloog, maar ik vermoed dat er zekere indicaties zijn die meestal vooraf gaan aan geboortes met problemen, zodat er ruim tijd is voor een ambulance.
@Michel
Ok, toegegeven, dat klopt inderdaad voor je oorspronkelijke posting. En dat gevoelsmatige wil ik ook niet wegredeneren: hoe de ouders en vooral de moeder zich voelen bij de geboorte is ook een belangrijk element dat meespeelt in de aanbevelingen aan ouders ivm type geboorte. Maar ik ben in dezen ook geen relativist of libertariër: net zoals jij vind ik b.v. ook dat niet-vaccineren geen optie zou mogen zijn, en was ik blij met de uitspraak in de Australische homeopathie-zaak waar je over blogde. Alleen: vooraleer ik over thuisbevalling een uitspraak in dezelfde zin zou doen (wat in de commentaren wel is gebeurd) zou ik over betere info moeten beschikken, en die heb ik in de hele discussie tot nu toe nog niet gekregen. Samenvattend, en dan hou ik er verder mee op, zijn er voor mij in deze kwestie drie dingen belangrijk: empirisch bewijs, empirisch bewijs en empirisch bewijs. O ja, en iedereen zou voor zijn eigen gezondheid Ben Goldacre moeten volgen.
En om nu echt helemaal duidelijk te maken dat ik geen verborgen agenda heb in deze discussie: in mijn reactie op LIen verwees ik (indirect) naar een studie waarin geen relatie werd gevonden tussen thuisgeboorte en perinatale sterfte, maar in een de BMJ gepubliceerde studie vond ik intussen dan weer volgende conclusie:
En bij dat alles wordt het essentiële vergeten: we zijn al met véél te véél op deze planeet.
Dus, los deze discussie op eenvoudige wijze op: geen geboortes meer en iedereen is content!
Wat een vresselijk verhaal … Lang leve de ziekenhuizen! Ook daar is een bevalling altijd een hele gebeurtenis, vind ik, zelfs voor het ervaren personeel. Geef mij maar zo veel mogelijk ervaring bijeen! Het gaat inderdaad toch telkens weer om een paar mensenlevens (mama + kind).
En ja, die mama mag voor zichzelf dan misschien wel het risico nemen, maar voor het kind?
Het Gentse UZ verdient hier trouwens een pluim: je kunt ‘huiselijk’ bevallen in een vrij knusse arbeidskamer, met een voor alle noodgevallen uitgeruste operatiekamer aan de andere kant van de gang …
vind dat toch een beetje misplaatste hippiementaliteit heel dat thuis bevallen, 🙂 Je kan alles kapotdiscussieren maar als er thuis één “machienerie” niet is die er in het ziekenhuis wel is dan weet ik wel warvoor ik kies.