Ik kon mij daar zó kwaad om maken, als sp.a en Groen! in Gent met elkaar in de clinch gingen: dat nijdige afkatten heel de tijd, aargh! En ja, ik snap ook wel dat Groen! in de oppositie zat, en dat het de plicht is van de oppositie om oppositie te voeren. En ja, ik kan mij inbeelden dat Termont en de zijnen redelijk arrogant over konden komen bij momenten. En toch: ik had soms de indruk dat het de twee partijen waren die zo ongeveer het dichtst bij elkaar stonden, die het meest bezig waren met ruzie te maken.
‘t Was vanmorgen fijn wakker worden, met het nieuws. Ik ken uiteraard niet iedereen bij Groen! in Gent, maar Elke Decruynaere en Filip Watteeuw: dat zijn mensen die al jaren heel erg goed bezig zijn.
De keuze volgend jaar bij de gemeenteraadsverkiezingen is dus:
- de OpenVLD naar het model van Sas Van Rouveroij (Gentse liberalen met een hart, pakweg)
- sp.a-Groen!
- N-VA, met Siegfried “risee van de Vlaamse politiek” Bracke
- de in permanente chaos en ontbinding verkerende Gentse CD&V
- de clowns van Vlaams Belang-Deckmyn–Veys
- de clowns (op misschien Kristina Colen na) van Vlaams Belang-Van Den Eynde
‘t Wordt interessant.
Het werd tijd.
Ik heb er niet zo’n goed oog op… ik vrees een verdeelde uitslag met als gevolg een coalitie van 3 of 4 partijen, ergo: versnipperd beleid.
Meer dan 20 jaar een socialistische burgemeester, dringend tijd voor iets anders dus. Je begint aan alles te merken dat de mot er in zit.