All the hip kids are doing it, dus waarom niet?
Het was een weekdag in 2001. Ik was algemeen directeur (heh) van een bedrijf waar ik al een jaar of zes werkte (zeven? geen idee eigenlijk, zonder LinkedIn op te snorren).
We maakten websites en zo, en we hadden net een sales manager aangenomen. We waren aan het vergaderen, en toen zei iemand die naar goede gewoonte (ahem) op het internet zat in plaats van te werken dat er op Slashdot stond dat er een vliegtuig in het WTC gevlogen was in New York.
Het internet lag plat, CNN op kop, behalve één mirror van denk ik MSNBC (bestond dat toen al?) waar tekst werd up to date gehouden, en waar één filmpje op postzegelformaat te zien was. Ik had een draagbaar televisietoestelletje (gekocht in New York toen ik er het jaar ervoor, of het jaar daarvoor voor het werk was): ik ben op de gang op gaan kijken of er iets op de tv was, maar ik kon alleen VRT pakken en daar was niets te zien, alleen radio te horen.
We hebben de dag dan maar afgemaakt, met de radio op de achtergrond, en met die paar pagina’s –Slashdot en die mirror dus– die nog niet plat waren gegaan op refresh.
En naar huis gegaan op een normaal uur.
En dan naar televisie gekeken.
Ik herinner me niet dat ik er enorm van overhoop lag, of dat ik het een enorm wereldschokkend iets vond. Indrukwekkend, dat wel, maar niet zo visceraal wereld-omver-gooiend als de beelden van Tsaristische vlaggen in een optocht in Moskou in de winter van 1988-89, of de val van de Berlijnse Muur, of van Tien An Men, of van Timisoara, of van de eerste Golfoorlog.
Hey kijk.
Ik denk dat je er wellicht iets anders zou tegenaan gekeken hebben, had je het tweede vliegtuig live tegen de tweede toren zien vliegen – en daarna ook de torens tegen de grond zag gaan. Dat vond ik het schokkendste, het feit dat je dat op het eigenste moment voor je ogen zag gebeuren.
Maar idd, niet omdat het wereldschokkend was, want je kon in de verste verte nog niet weten wat hiervan de gevolgen zouden zijn, maar omdat je onmiddellijk enorm veel empathie voelde opkomen voor de mensen die daar in deze gebouwen zaten.
Die torens heb ik zien gaan op CNN, dacht ik. Misschien dus toch wat vroeger naar huis gegaan?
Kijk, zo weinig indruk heeft het dus nagelaten. 🙂
ik zat naar Towering Inferno te kijken op dat moment
Ik had toen meeting met een grote pief uit Nederland die niet echt onder de indruk was van de gebeurtenissen. Ik zat boven terwijl jullie beneden allemaal druk aan het discussiëren waren over de torens. Zo herinner ik het mij.
ik zat op de redactie, blauwproeven aan het corrigeren van de najaarseditie van Freeze. Op de cover o.a. “Battle of the Twin Towers” (over een snowboardevent in Zweden)… En verder de radio als informatiebron