A convenient death

Een blik van totaal onbegrip, in de ogen van Khadaffi, en ik moet niet ver zoeken als ik wil weten waar ik die blik nog gezien heb: de executie van Ceauşescu en zijn vrouw.

Ik ken er natuurlijk niets van, maar het zou mij niet verbazen als het weer eens hetzelfde oude verhaal zou zijn, daar in Libië: regime 1 ingewisseld voor regime B, en voor de rest verandert er niet echt meteen zo heel veel.

‘t Is te hopen van niet, natuurlijk, maar als ik me niet vergis was het in Egypte ondertussen toch ook al een beetje van dat?

En sta mij dan toe om die vele welgestelde expat-Libiërs verdacht te vinden, die onder het vorige regime ambassadeurs en grote bazen en diplomaten waren, en die nu plots staan te klappen en het nieuwe/oude volkslied staan te zingen, de vingers in V en met versgestreken vlaggen zwaaiend.

Niet dat ik zeg dat het allemaal huichelaars zijn of, uiteraard niet: maar ‘t zou mij niet verbazen als dezelfde min of meer mensen in allerlei verschillende situaties altijd min of meer boven komen drijven. Of dat nu 2011 is of 211 voor Christus, en of het nu China is of Libië.

(En on an unrelated note: let er eens op, waar komen al die vlaggen toch alsmaar vandaan? In Roemenië waren er plots tienduizenden vlaggen met netjes een cirkel uitgeknipt, daarnet op het nieuws zag ik in Sirte net iets teveel vlaggen waar de strijkplooien nog in zaten.)

Maar alla. We moeten positief en optimistisch blijven. Wie weet komt het allemaal in orde. En, net zoals bij Ceauşescu en Saddam Hoessein in de tijd: wat een gemak dat die mens niet meer leeft. Hoe gênant zou het niet geweest zijn als er een echt proces was geweest, waar die mens zou kunnen gezegd hebben met wiens steun hij wat precies heeft kunnen doen.

Tss.

13 reacties op “A convenient death”

  1. ‘t Zal inderdaad afwachten zijn wat het geeft. Je kan niet op een twee drie, out of the blue, voldoende politiekers gaan vinden om een regering te vormen + afdoende oppositie.

    Het goede is wel dat het van de bevolking uit is gekomen, en niet door de inval van een vreemde mogendheid.

    Ik hoop echt dat het mag lukken. Net geen drie jaar geleden was ik nog in Libië en dat land is aan mij blijven kleven.

    Maar inderdaad, er zijn een pak landen die nu waarschijnlijk zeer opgelucht zijn.

  2. Van de bevolking uit, gho. Ik denk dat het evenveel van de bevolking uit kwam als Roemenië in de tijd, zeker? Dat bleek eigenlijk voor een groot stuk door de KGB op poten gezet te zijn?

    En een inval is niet nodig, natuurlijk, als ge maand na maand na maand bombardementen uitvoert. 🙂

  3. Een gevangen ex- dictator moet allerminst instant geëxuceteerd worden.

    Hij moet gevangen genomen worden
    En vervolgens naar een internationaal proces geleid.

    Niet bijv omwille van de ” properteit”.

    Maar omwille van politiek,( politiek is altijd voor minstens 80% symboliek). Met die symboliek ( openbaar proces) help je later zoveel mensen zaken verwerken.

    ( net wat bijv in Cambodja veel te laat gebeurd is)

  4. Ik ben blij dat je mijn gedachten bij deze gebeurtenissen hier verwoordt. Ik had ook bij de executie van Saddam Hoessein een gelijkaardig gevoel, en ook bij de andere door jou genoemde leiders. Iedere moderne natie verwerpt lynchpartijen en standrechterlijke executies – tot het in hun kraam past?

  5. Ik ben het volkomen met je eens….werd kotsmisselijk bij het zien van de beelden!! Iedereen heeft recht op een proces….zelfs Kadaffi…..mqar ook hier moesten, weer vele potjes gedekt blijven….heel slecht gevoel bij……:-((

  6. Ik ben het volkomen met je eens….werd kotsmisselijk bij het zien van de beelden!! Iedereen heeft recht op een proces….zelfs Kadaffi…..maar ook hier moesten weer vele potjes gedekt blijven,zoals gewoonlijk……..!!!!!

  7. Ik had hetzelfde gevoel als Michel. Lees ‘Terug naar Roemenië’ van Julien Weverbergh. Het bevat de integrale tekst van het proces Ceausescu. De ondertitel van het boek luidt ‘Relaas van een manipulatie’

  8. Allemaal goed en wel, maar ondertussen is het gerechtelijk arrondissement Tripoli-Sirte-Bani Whalid nog altijd niet gesplitst. Dat ze daar eens mee beginnen, in plaats van dictators te fusilleren! Die mensen kennen hun prioriteiten niet…

  9. Mja, ik moest denken aan Mussolini. Gelynched door de massa en te kijk gezet. Zelfs zonder schijnproces. Het gaf me ook de koude rillingen. En ja, volledig met je eens: de afgelopen 24 uur bedacht ik mij hetzelfde.

Reacties zijn gesloten.