Ik kreeg daarnet een kettingbrief. Voor één keer geen nonsens in de zin van “stuur dit door als je niet wil dat er jou ongeluk overkomt”, maar een wanhopige poging van Thibault, de neef van goed vrienden van onze kinderen, om te roeien met de riemen die een gemiddelde scholier heeft: zijn netwerk.
Klik om groter te zien:
Lisa, de zus van Thibault, is maandag uit het leven gestapt omdat ze de pesterijen niet meer aankon.
Oh, ik weet dat het niet mag, maar fuck eufemismen, en fuck nuances van “het zijn maar kinderen”: pesten maakt levens kapot.
En kom niet af met “aan uw zestien lijkt het alsof de toekomst een eeuwigheid ver is”. Soms komt het goed met gepeste kinderen, maar vaak komt het niét goed, en dan blijft g’er heel uw leven mee zitten, zelfs al zijn de pesterijen ondertussen vijfentwintig jaar geleden.
Zestien jaar, jong.
Gruwelijk. Geen andere woorden voor. Mooi initiatief. Heel veel moed aan de nabestaanden.
Verschrikkelijk moet het zijn om op die manier een kind te verliezen. Ik weet niet over welke school het gaat, maar werden daar maatregelen genomen om de pesters te bestraffen? Eer een meisje van 16 jaar zoiets doet, dan moeten daar toch jaren van grove pesterijen aan vooraf gegaan zijn toch?
Ik snap het niet. Amper 2 reacties op zoiets hartverscheurends. De minste post over een of ander obscuur softwareprobleem haalt op één been 10 keer meer reacties. Triestige maatschappij.
Nochtans, ik denk dat dit nieuws zeer veel mensen raakt. Niet iedereen heeft het altijd even makkelijk om zijn gevoelens te verwoorden …
@Mino
Niet gereageerd, wel bijzonder hard geraakt hierdoor. En het bericht van Thibault doorgestuurd.
En ook :
“Soms komt het goed met gepeste kinderen, maar vaak komt het niét goed, en dan blijft g’er heel uw leven mee zitten, zelfs al zijn de pesterijen ondertussen vijfentwintig jaar geleden.”
Ik merk bij mensen waar ik hard om geef nog steeds de gevolgen van pesterijen in hun jeugd.
Ik vind het zo droef, wat gebeurd is. Ik las het vanmorgen ook in de krant. Homo homini lupus est. Sterkte. x
Ik ben bijna 30, ben vroeger zwaar gepest geworden. Tot op de dag van vandaag voel ik de psychische pijn van toen.
Ik heb alle begrip voor de stap van Lisa. Er valt haar niets te verwijten. Mijn medeleven gaat uit naar de familie en de school.
Pesten MOET stoppen!!!
Ik ben nooit gepest geworden op school. Al moet ik zeggen dat het in mijn landelijke omgeving in het begin van de jaren ’60 weinig voorkwam. Maar ik heb voldoende inlevingsvermogen om te weten hoe erg pesten kan zijn. Vandaar dat ik ook vertrouwenspersoon ben op het werk. Voor mij één van de manieren om bij te dragen tot de bestrijding ervan.
Het wordt nu hoog tijd dat organisaties zoals Kind & Gezin, de Gezinsbond, Nationale Confederatie van Oudervereningingen, Child Focus, … allen toetreden tot een pluralistisch platform dat pesten bestrijdt, oplossingen zoekt en mobiliseert.
En waarom zou de VERENIGDE VERENIGINGEN hier geen thema van maken? Zij moet beseffen dat de kinderen van heden het middenveld van morgen vormen. Aansluiten dus. Wat meer is: V V trek de kar tegen het pesten, a.u.b.!!!
Pesten is pokke, maar het is zelden zo zwart-wit als het voorgesteld wordt.
Ik zag op het journaal dat de school de pesters sanctioneerde (voor de zelfdoding), het clb erbij haalde en vergaderde met het corps na een opmerking van de moeder.
Al jarenlang werken wij preventief op school rond dit thema, tweemaal per jaar enkele weken en natuurlijk heel het jaar rond wordt erop gehamerd dat het niet kan. En dan nog…
Ik denk niet dat iemand die het al meegemaakt heeft, het ooit als zwartwit ziet. En helaas, inderdaad: zelfs al doet de school alles juist, dan nog is het geen enkele garantie dat het niet zal gebeuren.