Van die weken

Geen idee hoe het bij u was, maar het was bij mij een wreed rare week.

De kinderen op vakantie, een dinsdag ertussenuit, de andere dagen een kwartier later opstaan dan anders, het winteruur dat het allemaal nog een uur later deed lijken, en dan ‘s avonds dat het leek alsof ik een uur later gewerkt had… weird.

En er zijn rare dingen gebeurd deze week, jongens toch. Sommige mensen: ge vraagt u af waar ze zitten met hun gedachten. Zo van besef van vreemde culturen, bijvoorbeeld: dat het misschien een gemak is om te kijken wanneer er officiële feestdagen zijn in een land voorleer ge u kwaad maakt.

Het was ook de week dat ik in extremis nee gezegd heb op iets dat misschien wel wijs zou kunnen geweest zijn. Ik was er redelijk van overtuigd dat de modaliteiten zó zouden zijn, maar ze bleken zus te zijn. En plots ging het van “hey, ‘t kost mij geld en tijd, maar ‘t is misschien wel wijs en ik doe graag de mensen een plezier” naar “hey, ‘t kost mij geld en tijd en last, en, euh, waarom deed ik dit ook alweer?”

En ik ben ook beginnen lezen in nog een boek dat aangeraden werd, en ik heb na 18% al een groeiende hekel aan zowel auteur als onderwerp, dat belooft. Ik ga denk ik geen boeken meer lezen die andere mensen aanraden.

Het was ook de week, overigens, dat het helemaal tot mij doordrong dat het nog zeker meer dan twintig jaar is voor ik op pensioen kan gaan, en dat ik dat eigenlijk helemaal niet zie zitten.