De meneer van de Sint-Pietersparochie is ook een vuile pitoe

Ik had een tijdje geleden foto’s gemaakt van stukken ter staving van allerlei, maar ik had ze nog lang niet allemaal in detail bekeken. 

De eerste die ik vandaag onder ogen kreeg, was deze:

Huwel. Philippus Gilliet & Christine Vermaeren

Ik laat u even in stilte bewonderen. Voor de amateurs: het ziet er in het groot niet beter uit. Zoals de notitie die de Mormonen bij de microfilm hadden geplaatst, zei:

Really

Ik was zo ziek als een hond begonnen aan het ontcijferen gisteren, en zo ziek als een hond er mij vanavond bijna helemaal doorgewerkt:

Huwel Philippus Gilliet Christine Vermaeren overschreven

‘t Is te zeggen:

philippus gilliet et christina vermaeren (…) 3bus bannis matrim juncti sunt 12 9bris 1759 coram testibus franciscus gilliet et godeliva de clerck

Of dus dat het de trouw was van Philippe Gilliet en Christine Vermaeren, die verbonden zijn in de echt op twaalf november 1759 voor getuigen Fanciscus Gilliet en Godelieve De Clerck. Dat met die 3bus bannis, geen idee wat er voor staat, maar het zal wel iets zijn in de zin van cum dispensatione in tribus bannis, of dat hun namen drie keer afgeroepen zijn in de kerk.

Zucht. Misschien bespaar ik me de moeite van het ontcijferen als ik de originelen bekijk van 250 jaar geleden, in plaats van te zitten pieren op die microfilms uit de jaren 1950.

Één reactie op “De meneer van de Sint-Pietersparochie is ook een vuile pitoe”

Reacties zijn gesloten.