Kruitfabriek

Ik ben een groot fan van de Kruitfabriek. Er zijn al bijna veertig afleveringen geweest, en ik denk dat ik ze op twee of drie na allemaal gezien heb. 

Ze hebben een tijd gezocht naar een balans tussen entertainment en discussie en amusement en controverse en vanalles, tussen vijf interviewers per gast of niet, maar het komt veel meer goed dan dat het niet goed komt. 

Vandaag bijvoorbeeld: zo ongeveer een hele aflevering met Frank Vandenbroucke en Jan Hoet. Die allebei een méér dan vijf minuten kregen om hun zeg te zeggen. Vandenbroucke die op geen enkel moment in een soundbyte wou spreken en nuances in zijn nuances stak; Hoet die sprak over zijn coma en hoe hij het nu wat rustigeraan doet (ahem), en vol vuur over de Sixtijnse Kapel. 

Ik kijk naar Kruitfabriek met Yelo, met de Twitterfeed voor #kruitfabriek ernaast, en het is duidelijk dat het redelijk polariseert.

Vandaag was de Twitterconsensus min of meer in de richting van wat Seppe Dams zegde:

Wat een verademing: Frank VDB krijgt aangenaam veel tijd voor een genuanceerde uitleg in #kruitfabriek. Ook: kom terug Frank!!!

Maar er waren toch wel weer mensen zoals Dominiek Leenknecht:

Het thema van de #Kruitfabriek vanavond was: wollige praters die op geen moment to the point komen. #JanHoet #FrankVanDenBroucke

Ieder zijn opinie. Ik blijf alvast kijken.

Crimi Clowns en Kruitfabriek: de revelaties van het seizoen, tot nog toe. 

2 reacties op “Kruitfabriek”

  1. De Kruitfabriek gebruik ik meestal als opvulsel tussen Het Nieuws en Ter Zake, dus nog te weinig van gezien om een gefundeerd oordeel over te vellen. Maar die Crimi Clowns, hoe geniaal is dat wel niet? Dat is vernieuwend, goed geacteerd, en behoorlijk on-Vlaams in zijn ambitie precies. Dik in orde dus.

Reacties zijn gesloten.