We zaten van maandag tot daarnet op midweek in een vakantiedorp in de puist naast het hol van Pluto.
De kinderen hebben er zich geamuseerd, denk ik wel, maar voor de rest was het, ahem.
Weerterbergen was de naam. Een park van een keten waar ik nu al de naam van vergeten ben, met een subtropisch zwembad en veel vissers en een café en een klimmuur en een volwassen mens in een mascottenpak die naar het schijnt ‘s morgens de ronde deed en animaties en dergelijke, en allerlei.
Ik lag wat ziekskes te bed, waardoor mijn uitzicht het grootste deel van de tijd beperkt bleef tot het interieur:
Heel erg om vrolijk van te worden? Neuh, niet echt.
En bedden zo zacht als marshmallow. En muren uit speciaal materiaal dat geluid versterkt in plaats van te dempen. “Het is er erg gehorig”, zei één review. “De elektra is verouderd”, zei een andere. Tja.
Thuisgekomen en in mijn bed gaan liggen. Van pure gelukzaligheid een uur of twee in slaap gevallen — langer, denk ik dan ik in Holland na elkaar ben kunnen blijven liggen.
oh man, zo herkenbaar, dat Hollandse bungalowpark. Ik voel oprecht met je mee, Michel.
moh, dat is hier op zes kilometer van mijn deur. Ik neem aan dat je er niet meer naar teruggaat, maar moest je ooit naar erperheide of vossemeren gaan dan is het zeer de moeite om eens een bezoek te brengen aan het bochotler brouwerij museum. Dit is het grootste in europa en het tweede grootste in de wereld en geeft je een heel interessant inzicht in de brouwkunst.
Had je maar een luxe-arrangement genomen, mét een hifiset met cdspeler!
Geloof het of niet, maar dat stond er nu wel: een tv, geluidsinstallatie (5.1!), DVD-speler, cd-speler, the works.
We hebben ze wel geen minuut aangezet.
Ze moeten de fabriek van die zetelstof opgekocht hebben want ook in de Duitse telg van de bungalowketen, waar we 15 jaar geleden (groot)familiegewijs een paar huisjes huurden, kwam dat motief terug. Staat in mijn geheugen gegrift en is inderdaad deprimerend. Alleen een grote bende ravottende kinderen en tevreden grootouders zijn die treurnis waard. En de eekhoorntjes.
Hebben ze de vorige zetelbekleding ingekaderd, of wat zie ik?
Afgeleefd tot en met, gelukkig nog zonder tapis-plain. Zo was het daar drie jaar geleden ook.
Hebben gelukkig betere ervaringen met Landal, dan de keten waar jullie verbleven. Al kijk ik ook eerst wel goed naar de fotootjes van de interieurs, liefst in comfort of luxe uitvoering (als dat in het budget past). Hopelijk valt een volgende vakantie -eender waar- beter mee.