Ik heb in uitgesteld relais de Ter Zake-uitzending van gisteren gezien, waar Ben Weyts als een zwart-gele zichzelf tegensprekende gieter afging in een debat met — of all people — Bart Somers. Over — of all thema’s — confederalisme.
Echt waar: een debat tussen Ben Weyts, de immer monkellachende bijna gezalfde troonopvolger van Bart De Wever (de moegetergde, veelgeplaagde, alles voor de zaak opofferende Bart De Wever, leeggezógen door de mainstream media, geviseerd door iedereen) over de core business van zijn partij, met Bart Somers van Open VLD, een partij die als we de peilingen geloven op sterven na dood is, die net ogenschijnlijk koers heeft veranderd van confederalisme naar federalisme.
Bart Somers veegt de vloer aan met Weyts, die bijna meelijwekkend op talking points probeert terug te vallen. Om duimen en vingers bij af te likken.
Inderdaad mooi debat. Zelden kon ik zo van een debat genieten.
Ben Weyts heeft natuurlijk gelijk in de kern van de zaak: de Vlaamse kiezer schreeuwt al decennia om een centrumrechts beleid, maar krijgt een marxist met een strikje opgediend.
In de kern van de zaak? Weyts heeft het helemaal niet over de verzuchtingen van “de” “Vlaamse” “kiezer” gehad.
In dit debat is hij pijnlijk afgegaan omdat hij niet wil toegeven dat zijn voorzitter Di Rupo premier heeft gemaakt, en dat hij de PS en een Di Rupo II absoluut nodig heeft om via een tussenstap van totaal immobiel “confederalisme” te kunnen bewijzen dat niets nog mogelijk is, zodat ze wel zullen “moeten” overstappen naar een onafhankelijk Vlaanderen.
Somers wees zeer terecht op de belachelijkheid en het cynische van die positie.
Als de N-VA de onafhankelijkheid van Vlaanderen wil, wel: kom daar dan gewoon voor uit. Zeg niet “wij zijn voor confederalisme”, zeg gewoon “stem voor ons en wij maken Vlaanderen unilateraal onafhankelijk”. Of zoiets.
(Maar zeg dan wel eerst, als het even kan, hoe er met Brussel zal omgegaan worden, en met die vele vele andere kleine probleempjes genre Voeren en Komen, want ik zie die spoken uit het jaren-1970-80-verleden weer opduiken.)
Waarom zet je de Vlaamse kiezer tussen aanhalingstekens? Als 80% van de Vlaamse kiezers rechts of centrumrechts stemt, dan mag je gerust concluderen dat DE Vlaamse kiezer een rechtser beleid wil. Ziet u ergens een rechts beleid? Ik zie een quasi marxistische belastingregering. Hoe komt dat? Door de manier waarom de Waalse partijen op federaal niveau de facto als 1 partij handelen en daardoor het hele zootje kunnen blokkeren. Conclusie? Het huidige federaal model is dysfunctioneel en in Vlaanderen is je stem minder waard dan in Egypte of Iran.
Naast de kwestie, beste Rund — maar wél punten om teproberen terug te keren naar de talking points. 🙂
Het gaat erover dat Weyts als een monkellachend duiveltje in een wijwatervat weigert toe te geven dat hij een separatist is. En dat Somers met hem de vloer aanveegt.
Ja met die Weyts moet je opletten. Als je even niet kijkt, zou hij in 1 vlotte handomdraai België durven splitsen.
Alleen durft hij het gelijk niet zo goed te zeggen.
De NVA en Belgie splitsen?
Nah, er zijn te veel postjes in Belgenland dat de NVA daaraan zou mee werken.
Kiezers een rad voor de ogen draaien daarentegen en een schijn van belofte rondstrooien dat ze wel degelijk Belgie willen splitsen … Alles voor de postjes he Mchel.
PS: Het is onmogelijk een debat te verliezen van Bart Somers. Alleen mensen met het politiek verstand van een vlieg kunnen zulke conclusies maken 😉
Wees eens serieus mensen. Niemand heeft ook maar het minste idee hoe België zou kunnen gesplitst worden. Ik weet het niet, u weet het niet en de NVA weet het ook niet. Het gaat niet gebeuren. Praat over iets anders.
Het past gewoon in de tactiek van de traditionele partijen om op te werpen dat de NVA een geheime separatistische agenda heeft. Kwestie van vooral geen discussie te moeten voeren over de echte olifanten die in de living staan.
Zeer slecht verborgen geheime agenda, daar in artikel één van de statuten:
Of is dat maar een vodje papier of zo?
Neen, dat noemen ze kiezersbedrog.
En ja, een statuut van een politieke partij is nog minder dan een vodje papier. Bij elke politieke partij. Dagelijks checkbaar, dagelijks aantoonbaar maar sommigen begrijpen het na 40-50 jaar blijkbaar nog steeds niet. Je zou dat idioot kunnen noemen, debiel zelfs. Maar het is gewoon des mensens.
En dat weten politici! Mochten ze worden gehangen elke keer ze hun statuten loochenen, het zou een saaie bedoening worden.
Eigenlijk zouden de mensen iedere keer in lachen moeten uitbarsten als ze iemand tegen komen die ook maar 1 woord van een politicus gelooft. Helaas gebeurt dat niet en zo is het best een droevige zaak geworden.