Of zo voelt het toch in alle geval aan. Allez, hoe kan dat nu zijn? Het is nog maar dinsdag, en ik ben vandaag al allemaal mensen tegengekomen die ook het gevoel hadden dat het weekend was.
Ik denk dat het is met al die eindeschooljaarsdingen, dat Zelie niet meer naar school moet gaan en zo.
Of met het weer: we zaten vanavond op het plankier met de buren van naast de deur, en de buur van rechtover, en de buren van een straat verder, en het leek wel een frisse herfstdag, en dat vertaalde dan op de één of andere manier naar “vrijdagavond, ons gedacht”.
Maar het is natuurlijk nog geen weekend. Als het al weekend zou zijn, zou het al proclamatie geweest zijn, en zou het al helemaal vakantie zijn voor de kinderen.
(Urgh, wat een stress, wachten op die examenresultaten.)