Kijkt kijkt, een nieuw venster op het gelijkvloers (in de avondzon):
En in het midden bovenaan, kijkt:
…het stuk blauw glas dat in het vorig venster zat!
Ja, misschien niet bijzonder boeiend, maar toch: het is namelijk nog niet gedaan, er komt eerstdaags (-weeks, –maands, we zien wel) een nieuwe persienne! In dezelfde kleur als het hout van de vensters!
Machtig content, trouwens, dat er een nieuw venster in zit: toen we hier een jaar of twaalf of zo woonden – twaalf jaar dat we dat guillotinevenster met geen moeite ter wereld open kregen – bleek dat dat venster namelijk wél open ging.
Open ging met twee vingers en zonder enige moeite, zelfs. Maar alleen als het van buiten gebeurde.
Yep indeedy: we hebben meer dan tien jaar aan een stuk in een huis gewoond waar iedereen zomaar binnen kon van op de straat, zelfs als de deur op dubbel slot was. We dachten dat het venster dicht was geroest, maar het ging alleen maar van buiten open.
‘t Is pas sinds een jaar of zo dat ik een stok tussen het venster had gestoken, om het een beetje te barrikaderen. En nu gelukkig geen probleem meer: geen enkel glas meer maar driedubbel, en geen open venster maar een venster met een slot.
Zeer mooi raam!
De details, zoals het stukje van het origineel glas, maken dat je achteraf een heel verhaal hebt bij het huis.
Persiennes alleen aan het guillotineraam ? Ik heb wel moeten opzoeken wat het zijn.
Ja: voor boven hebben we geen rolluiken nodig — beneden voel ik me ik toch net iets veiliger mét, als we op vakantie zijn of zo.
Zegt ‘m nadat inbrekers al 10 jaar gewoon binnen konden…