Nonkel Plezant

Ik vroeg aan Sandra “Wat is ‘t voor ‘t eten vanavond?”
En zij zei “Pasta, met kaassaus en champignons?”
En ik zei… “Oh, dat past altijd!”

Pasta / Past dat — get it? Get it?

En neen, het doet niets van de lol af dat ik dat elke keer zeg als er pasta is.

Sommige dingen blijven grappig. Gelijk alle keren dat er over de zeescouts gesproken wordt, en dat ik mij fijntjes afvraag of ze bij die zeescouts dan soms… waterleiding hebben.

In plaat van gewone leiding bij de gewone scouts hé. Woordspeling en al.

15 reacties op “Nonkel Plezant”

  1. Klassieker hier is: ‘Papa, ga je mijn schoenen aandoen?’ / ‘Ik zal proberen, maar ik denk dat ze te klein zijn voor mij.’ Elke keer vernietigende blikken.

    En ook de klassieke West-Vlaamse grap telkens er ‘konijn’ gezegd wordt een handgebaar met twee oren te maken: ‘In die kasse kan-t-er gin zaksKE-N-IN’, bv.

  2. Laatst bij de voetbaltraining kwam mijn oudste (zes jaar) van het veld met de klacht ‘Maar X past niet!’. Waarop ik zei: ‘Dan moet je een ander maatje zoeken.’ Waarom vooral ik moest lachen.

  3. Deze zomer aan alle oversteekverkeerslichten in Barcelona: kind: “‘t Is groen” ik “een kikker”.
    Pas na een keer of tien vroeg een van de gezinsleden wat ik eigenlijk bedoelde.

  4. Mijn repliek tegen mijn dochters op “Dat is nie waar” : “Nie waar is een pruik”. Behalve een diepe zucht en een killerblik ook meteen het einde van de discussie.

Reacties zijn gesloten.