De laatste…

De laatste keer dat ik moest huilen: elke keer als ik iets voorlees aan één van de kinderen. Of iets ontroerend toon op de computer. Ik weet ook niet waarom, maar ik krijg daar altijd een krop van in mijn keel. In het algemeen ben ik een bleitkous, maar ‘t is raar: soms komt er geen emotie uit wanneer andere mensen emotioneel worden, en omgekeerd. Meestal, eigenlijk: dan sta ik te snotteren in een hoek om ogenschijnlijk niets, of mij nerveus te maken over mensen die in mijn ogen gelijk allemaal doen alsof. Ik denk dat er iets kapot is in mijn hoofd, denk ik. 🙂

Laatste gerecht dat ik klaarmaakte: dat was vandaag, pizza. Niets gastronomisch of zo: gewoon pizzabodem, daarop wat passata, en ricotta, mozzarella, parmgiano, gorgonzola. Van bij Pizza Roma, een groot gemak. Daarvoor was het Sadnra die gekapt met tomatensaus en puree in de oven gemaakt heeft, en daarvoor hebben we samen allerlei gemaakt.

Laatste boek dat ik las, was Deadhouse Gates. Ik ben nu bezig aan het vervolg, Memories of Ice. Ik ben ook bijna door Anthony Bourdain’s Kitchen Confidential: Adventures in the Culinary Underbelly. En dan denk ik dat ik eens een nieuwe poging onderneel om Anathem van Neal Stephenson uit te lezen.

De laatste site die ik bezocht: Wikipedia. En daar net voor Inkelspielchen (Het water aan de lippen: nu even niet van toepassing, maar bijzonder herkenbaar). En daar net voor: Reddit. Geneanet. De meerderheid van de dag: Google Drive, voor het werk (man dat gaat trager en trager, voor documenten die langer zijn dan een paar pagina’s).

Het laatste waar ik trots op was: onze twee oudste kinderen, die vandaag van school kwamen en meteen gingen studeren, zonder daartoe aangezet te worden. En dat onze oudste een paar bijzonder goede toetsen had gemaakt.

En onze jongste, die zich in stilte aan het bezig houden was, en toen het tijd was om te gaan slapen, gewoon rustig naar de badkamer ging, wassen en tanden poetsen, en naar bed ging. En onze tweedejongste, die van de voetbaltraining terugkwam. Ik ben zo ongelooflijk trots op onze kinderen, ge kunt u dat niet inbeelden.

[Deze post u gebracht via #projectblogboek. Om goed te zijn, had ik waarschijnlijk beter niet één zinnetje per voorbeeld afgehaspeld, maar had ik er eentje uit gekozen en was ik daar op in gegaan. :)]