Het is van zeer, zeer lang geleden dat ik zó bezig ben geweest met een wereld als de afgelopen jaren met A Song of Ice and Fire / Game of Thrones.
Ik heb (natuurlijk) alle boeken gelezen, en de Dunk & Egg-dingen, en World of Ice and Fire van voor naar achter en van achter naar voor uitgepluisd. Ik ben geabonneerd op een resem podcasts, r/asoiaf staat in mijn dagelijkse bookmarks. Ik kan u urenlang onderhouden over theorieën en achtergronden.
Om maar te zeggen dat het tijd wordt dat seizoen vijf uitkomt. En daar doet een filmpje als dit absoluut geen goed aan:
Oh, dat zal dié scène zijn! En kijk, Areo Hotah! En de High Sparrow ziet er toch echt geen Reed uit! En kijk daar! En daar!
Ik weet dat in seizoen vijf de tv-serie de al gepubliceerde boeken zal inhalen — en neen, ik loop daar niet lastig van. Ik vind het fantastisch, zelfs: nu al zijn de twee verhalen uit elkaar gegroeid, en zo zou het moeten zijn.
Ik ben van de school die denkt dat het verhaal van Song of Ice and Fire zich ver in het verleden afspeelt, dat wat we lezen maar één van de versies van het verhaal is, dat de tv-serie een mogelijke andere versie is, dat er nog een resem andere mogelijkheden zijn, en dat de waarheid misschien zelfs nooit meer terug te vinden zal zijn.
Dus kon het me niet zo hard schelen dat ik al wist wat er zou gebeuren (in grote lijnen) als ik naar de serie keek, en kan het me ook niet schelen dat ik (in even grote lijnen) zal weten wat er in (een stuk van) The Winds of Winter en later zal gebeuren, nadat seizoen vijf gedaan zal zijn.
…maar ze mogen er wél een beetje rap mee komen, vind ik. Want ja, binnen tien jaar kan het niemand nog schelen hoé veel vertraging GRRM had met zijn boeken: dat verandert niet dat ik nu al enorm veel jaren aan het wachten ben op het vervolg, gedomme.