Ik ben de mildheid zelve

Vandaag was de laatste dag Gentblogt: ik schreef er daarnet dit stukje, waar ik helemaal en onverkort achter sta.

Wat ik in dat stukje niet schreef, maar wat ik op mijn eigen erf wel wil zetten, is dat ik naast een hele resem bedankingen ook een hele resem niet-bedankingen heb.

Geen dank aan de persoon die een maand geleden onze Facebookpagina met vele duizenden leden en een lange geschiedenis verwijderde, en die nu de vermoorde onschuld uithangt.

En geen dank, voornamelijk, aan de negatieve commentaarders. In het begin waren ze met weinig — de Tanguy Veysen van deze wereld — was hun commentaar niet zuiver negatief, en was er nog mee te spreken. In een tweede tijd — vandenond, Nice as Ice, Voltaire en anderen — pakten ze het professioneler aan: hele onderwerpen op voorhand verzieken, door meteen de toon te zetten.

Dat was 2009, en ik schreef er toen een stuk over op Gentblogt. Een al met al hoopvol stuk, ik besloot het zo:

Zelfs al is die kleine minderheid soms enorm ontmoedigend om lezen, ik vind ze toch waardevol: het zou o zo gemakkelijk zijn om in een veilig nestje te kruipen, dat we dan gemakkelijkheidshalve “weldenkend links interloktueel Vlaanderen” zouden kunnen noemen, van waaruit we dan wat meesmuilend zouden kunnen doen. Maar zo zit de wereld niet in mekaar.

Warts and all, dat is de wereld.

Ik was fout. Die reacties waren en zijn niet waardevol. In de jaren na 2009 werd het alleen maar erger en erger, en was er niets meer aan te doen. Ja, we hadden kunnen elke negatieve commentaar verwijderen, maar waar komen we dan terecht? In een bubble van gelijkgestemden. En de grens tussen bewust afbrekend negatief en gewoon kritisch is soms zeer vaag — zo waren er bijvoorbeeld een reeks mensen die soms wel eens een opbouwende reactie gaven, maar die jaren (en járen) aan een stuk te pas en te onpas neutten over de Stadshal, of over fietsers op het voetpad. Wat doen? Daarop reageren? Dan is het zoals op een wespennest schoppen: het is meteen vitriool, en hysterische schuimbekkerij, en ad hominems, en beschuldigingen van censuur, en tadam! uw dag is nú naar de kloten, mijnheer Vuijlsteke.

En zo werd het op den duur een deprimerende bedoening, in de reacties bij Gentblogt. Gepatenteerde klootzakken die zich achter schuilnamen als “Ernest” en andere wegstaken, verziekten het voor iedereen. Neen, dat is geen overdrijving: er zijn een hele reeks mensen die de afgelopen maand letterlijk gezegd hebben dat ze precies daarom niet meer reageerden.

Ja, een groepje van drie-vier triestige degoutanteriken kunnen een website kapot maken — quand les dégoûtés s’ent vont, il n’y a que les dégoûtants qui restent. Les dégoûtants, en de idealisten die tegen beter weten in verder doen, met vaak dichtgeknepen neus en al proberend zo weinig mogelijk reacties te lezen.

Lang geleden geloofde ik in John Gabriel’s Greater Internet Fuckwad Theory, dat anonimiteit de reden van dat gedrag was:

215499488_8pSZr-L-2

Nu ben ik pessimistischer: na jaren Facebook is duidelijk dat sommige mensen gewoon hoedanook altijd fuckwads zijn, anoniem of niet.

Ik zeg niet dat we er anders nog tien jaar mee verder hadden gedaan, maar voor mij persoonlijk zijn het Ernest, Voltaire en gelijkaardigen die het verbrod hebben. Zij zijn de kanker die het internet kapot maken. Ik wens ze al het negatieve toe dat ze projecteren.

 

28 reacties op “Ik ben de mildheid zelve”

  1. Groot gelijk, ook en vooral met je conclusie dat sommigen altijd en overal fuckwads zijn.
    Ik dacht dat de Facebookpagina bewust was verwijderd door de redactie. Niet dus… 🙁

  2. Michel dat is voor mij ook de reden dat ik niet meer doorklikte… Helaas. Te vermoeiend en te lelijk. Terwijl ik een gigantische fan en promotor ben geweest van wat ik de schoonste aanwinst van het Gentse internet vond. Enorm enorm enorm bedankt voor al wat jullie gedaan hebben. Wat jullie verwezenlijkt hebben verdwijnt wel niet meer. Merci.

  3. Ik vind dat jullie het nog lang hebt uitgehouden! Ik begrijp u volledig. Was ik jonger ik had u proberen te overtuigen. Ik was niet steeds met alles akkoord maar sommigen zijn toch echte “beuzakken”. Ik hoop dat ik er volgens jullie allemaal er ook niet bijhoorde! Toch nogmaals dank u voor die tien jaar.

  4. Zwak.
    Ik kom niet op Gentblogt, interesseert me geen mallemoer.
    Maar als de schrijvers en reageerders daar zo provoceren als u doet als het over politiek gaat dan moet je niet verwondert staan kijken als je een aantal volgers krijgt die je liever kwijt dan rijk bent.
    Als je er dan ook niet in slaagt om overeen te komen wat dan wel, wat dan niet als reacties gewenst is, en als je dat dan jarenlang laat aanslepen, dan moet je echt niet giftig worden en anderen als schuldige aanwijzen.
    Gentblogt heeft gefaald, dat is de schuldige.
    Niet die of die of die.

    1. “Als de schrijvers en reageerders daar zo provoceren als u doet” — en hop, daar loopt het fout.

      Typische ziekte van uw soort mensen: van een foute verondersteling uitgaan, en daar dan een “redenering” op bouwen.

      Trol.

  5. jantje komt er niet op maar weet wel dat er geprovoceerd wordt.

    ik heb nooit echt een politieke agenda kunnen ontwaren op gentblogt.

    ik hoop echt dat er mensen zijn die het gaan overnemen. en op gentblogt 2.0, Jantje, nodig ik je uit om het wél te volgen, kritiek te geven maar ook eens zelf iets bij te dragen. is dat een deal? als je bijdraagt, kan je kritiek geven.

        1. De reden al gevonden van uw falen of is het nog steeds gejank dat een ander het allemaal heeft stuk gemaakt?
          Als u grof en kinderlijk wordt… En dan verschieten dat dat GentBlogt niet kan rechthouden, een blog met duizenden lezers waar, jawel, 4 man de hele blog zijn komen verwoesten door te reageren.
          Lomp volk.

    1. Overigens, dat rechts/links gedoe, er heeft mij nooit iemand kunnen uitleggen wat nu rechts dan wel links is als begrip en niet wat men verstaat als rechts/links in een regio. Bestaat dat wel? Een links en een rechts in politiek en/of beleid?

  6. Voortdurend worden problemen verkeerd bekeken en aangepakt.
    Het is nochtans vrij simpel. Je hebt oorzaken en je hebt symptomen.
    Continue zie, hoor en lees ik hoe elke werkelijkheid wordt getart als men een analyse maakt van een situatie. Bijna altijd wordt een oorzaak als symptoom aangewezen en een symptoom als oorzaak.
    Ik ga u een voorbeeld geven:
    Na Charlie Hebdo komt Jan Jambon (om preciezer te zijn zowat elke minister die bevoegd is in Europa) op de proppen met het idee dat we de buitengrenzen van Europa veel strenger moeten bewaken.
    Ten eerste is mij geen enkele terrorist bekend die niet in de EU is geboren en ten tweede worden alle vluchtelingen toch vroeg of laat toegelaten.
    Ik vind dat persoonlijk vrij hallucinant… Instanties die het veiligheidsbeleid in Europa bepalen die verkondigen dat ze de buitengrenzen van de EU beter gaan bewaken als er quasi geen enkele terrorist is geboren en getogen buiten EU grondgebied…

    Zeg mij nu eens, hoe komt het dat bijna een ganse bevolking, inclusief hun “leiders”, niet slaagt in een simpele analyse als het aankomt op oorzaak en symptoom te onderscheiden.

    Wat loopt er fout dat zulke, meestal simpele dingen, totaal de mist in gaan?

      1. Geheel wel vrij simpel in de meeste gevallen. Tenzij het u ontbreekt aan de benodigde capaciteiten natuurlijk.
        En tja, das weer precies waarom dit artikel de lucht werd ingeblazen, het gebrek aan capaciteit om een behoorlijk simpel probleem te analyseren.
        En het enige wat u nu kan en zult doen is giftig reageren, uit onmacht maar dat is uiteraard volgens u niet zo.

        1. Ach ach, daar veilig verscholen achteruw schuilnaampje, u voelt zich ongetwijfeld een hele held.

          Het verschil met Gentblogt is dat ik mij hier niet moet inhouden om u een kieken te noemen, en dat ik uw soort nonsens niet hoef te tolereren.

  7. Bericht aan Jantje: stèl, stèl dat je Michel zijn redenering wil snappen, ga dan eens 10 jaar vrijwillig aan een algemeen belangkar trekken. Misschien dat je daarna begrip en respect kan opbrengen.

Reacties zijn gesloten.