Uren en uren en uren aan een stuk, twee lange films na elkaar, in een zaal vol tienermeisjes naar Divergent en Insurgent zitten kijken.
Serieus, als dat geen eeuwige dankbaarheid van mijn dochter waard is: ik weet het niet.
Gelukkig was de film gelijk wat beter dan het boek. Het verhaal blijft met haken en ogen aan mekaar hangen natuurlijk, maar we zijn gelukkig van het oeverloos geëmmer en de schrijvelarij van mevrouw Roth verlost. En door het in de film allemaal nog veel oppervlakkiger te maken, worden die haken en ogen van de boeken ook wat verdoezeld.
Oh, en door dezelfde acteurs te gebruiken in de eerste en de tweede film, gedragen de personages zich ook meer consistent, en zijn ze ook van elkaar te onderscheiden als ze spreken — wat ook al niet van de boeken kan gezegd worden.