Op het werk was er geen computer meer op overschot, enfin ja ‘t is te zeggen waren er wel computers op overschot, maar geen die redelijk snel in gebruik te nemen waren in afwachting van een nieuw toestel.
Behalve een oude Windowscomputerdoos. Die ik dan maar meteen ook naar Windows 10 overgezet heb: gemákkelijk! De tijd dat we een paar dingen bespraken in de keuken, en het was alsof het een nieuwe computer was.
Die dan ook meteen met mijn OneDrive kon spreken, en al mijn documenten kon binnentrekken, en voor ik het wist, kon ik mijn kas weer opvreten met gewoon dingen proberen doen werken, en was het alsof ik op mijn eigen oude computer (maar dan een eind trager en luidruchtiger) aan het werken was.
En dan thuiskomen, en proberen de computer te doen praten met het fototoestel. Niet zo simpel, want er moet een nieuwe firmware op de fotokodak om files te doen verschijnen op Windows 10, en om die firmware op de fotomathilde te krijgen, moet ik files op een SD-kaart zetten, en om dát te doen, heb ik een card reader nodig, maar o wee! de card reader is ook niet compatibel met Windows 10 — het is dan ook een model van de jaren lang geleden.
Wat doet een mens dan? Haja, Linux op een USB-stick zetten en hopen dat de card reader in Linux wel nog herkend zal worden, zeker? Here goes nothing!
update: Nah. De card reader is naar de zak. Ubuntu herkent hem ook niet, en de computer ontploft als ik er een SD-kaart in steek of uit haal. Grrr. Gelukkig doet het fototoestel wifi-verturing van foto’s en zo, maar da’s dan wel schrikkelijk traag. Ah well.