Lang geleden, in de nacht der tijden, ontdekte ik roguelikes. Geen Hack of Moria, maar een soort Asterix-geskinde port van de originele Rogue; voor Atari ST. Of all things.
Decennia later is het nog altijd één van de allereerste dingen die ik op een nieuwe computer installer: eerst was het Nethack, en recenter Dungeon Crawl Stone Soup, en Brogue voor als ik meer zin heb in kijken naar een AI die dingen oplost (nu ja, niét oplost, meestal, en jammerlijk sterft) dan in zelf spelen.
Er zijn twee roguelikes die ik al een eeuw volg: URR en Cogmind. Allebei bijzonder ambitieus, allebei met een fantastische developer die een machtig interessant weblog bijhoudt.
Zie: Ultima Ratio Regum, en zie: Cogmind. Ze zijn nog in ontwikkeling, maar het begint er alsmaar indrukwekkender uit te zien. URR staat al een tijd op mijn computer, maar Cogmind was te betalen en ik zag het ondanks alle belofte nog niet zitten om een niet-klaar spel te kopen.
Ahem ja. Ik ben toch maar door de knieën gegaan, een paar dagen geleden. En ‘t is dus wel serieus de moeite waard. Zie, de trailer!
Zonder enige twijfel niet voor iedereen, maar wél voor mij, dus. Heel erg aangeraden.
Meh. Dwarf Fortress.
Er komt een moment dat een mens moet durven toegeven dat Dwaf Fortress wel leutig is, maar dat Tarn Adams de weg kwijt is.