On n’est pas sorti de l’auberge

Er zijn hier vijf nefrologen. Ik heb er nu al drie gezien, en het grote verhaal blijft wel hetzelfde (eens een sonde steken en zien of nierfunctie wat normaliseert, en allerlei onderzoeken doen en bloed opvolgen en zo), maar de praktische uitwerking verschilt wel.

Dinsdag dacht ik nog dat ik in de loop van vrijdag thuis zou zijn, vanmorgen zei een verpleegster zelfs dat ze dacht dat ik vandaag naar huis zou gaan, maar daarnet zei de nefroloog dat ik tot eind volgende week zou opgenomen blijven.

Spannend, dat wel.

Straks electrocardiogram en dingen, en als het verder gaat zoals het nu al aan het gaan is, denk ik dat er nog wel eens een echografie zal bijkomen. En bloed trekken.

Protip voor wie in het hospitaal verzeilt, trouwens: altijd een aangepast dieet vragen, als was het gewoon laagcalorisch. Ik heb echt de indruk dat het speciaal gemaakte eten door de band veel lekkerder is dan het gewone eten.