Ik dacht: ik haal eindelijk eens die oude foto’s van mijn oude computer en ik zet ze op mijn nieuwe computer.
Oude computer onder bureau aangeschakeld, aangezet — teken van leven, maar opstarten: niet echt. Ahem. Reboot: alsnog beeld. Oh, wacht, tiens, euh. Een computer zonder Windows? Het staat me plots bij dat die computer onder mijn bureau inderdaad een nog oudere computer was, waar ik jaren geleden Linux op gezet had.
Crap.
Computer twee onder mijn bureau aangeschakeld en opgestart — start op, maar geen afbeeldingen te vinden. Logisch, het was de computer waar ik niets op gezet had omdat het maar een voorlopige computer was.
Damned.
In het achterhuis nog drie computers gevonden: allemaal, net zoals de twee vorige, zwart, stoffig en oud. De eerste was niet aan te krijgen. De tweede had geen harddisken meer in de doos zitten. En jawel, zoals te verwachten was: de allerlaatste was de computer die ik zocht.
Een Intel Core2 2.4 GHz, met 4 GB ram, twee harde schijven van 500 GB en één van 1 TB, en (houd u vast) Windows 8 Consumer Preview erop. Lightroom 3.4.1, laatst aangeraakt begin 2012.
Er staan een goeie 90. 000 foto’s op, die ik bij deze aan het overpompen ben. ‘t Is te hopen dat Windows niet in een kramp schiet, want die Consumer Preview is écht al een eeuw niet meer geldig.
Ik snap dat dus niet, dat ne mens gelijk gij geen systeem heeft om alles proper centraal bij te houden en te backuppen en al. Ik voel mij slecht bij het idee alleen al.