In de katern ‘dat was verdorie al eens lang geleden’: een RPG dat niet te moeilijk en niet te gemakkelijk is, met inhoud die blijft boeien: Pillars of Eternity.
Ik voel mij 18 jaar jonger, toen Baldur’s Gate uitkwam.
Het zit in de kleine dingen: de keuze tussen gewone snelheid, of bijvoorbeeld tijdens gevechten halve snelheid dan wel turn-based (met pauze dus), of dubbele snelheid voor plaatsen waar een mens al geweest is. En voor één keer geen gedoe met inventarisbeheer: gewoon een eindeloze kist waar alles in kan.
En een eigen kasteel, waar er ook allerlei dingen mee te doen zijn.
En allerlei ingewikkelde vormen van magie en gerief.
En crafting.
En ja, ik ben er zeer content mee, na een uur of twaalf spelen.
Fantastisch goed mee geamuseerd, maar misschien ben ik bevooroordeeld als diehard fan van Baldur’s Gate 🙂