Het betert niet

Nope, het betert niet.

2017 wordt niet mijn jaar, vrees ik.

Ze hebben mij ooit geleerd dat het daarom is dat godsdiensten uitgevonden zijn: dat de goeden gestraft worden en de slechten beloond, en dat dat een probleem geeft in een maatschappij die groter is dan een paar huizen rond een waterpomp, en dat een systeem met beloning en straf na de dood zorgt voor rust en berusting in het ondermaanse.

Maar godsdienst is fabeltjes, en ondertussen blijft het onderliggende probleem. Ja, zorg voor eigen zingeving en intrinsieke motivatie en yada yada. Maar van zodra een mens links of rechts van zich kijkt, en ziet dat ge er met liegen en bedriegen veel sneller raakt, is dat redelijk demotiverend.

Ik sprak onlangs met iemand die aan het afgeven was op de regering en het Belgisch systeem en de belastingen en dat het godgeklaagd was en dat er niets overbleef en dat gewone simpele mensen als hij, die hard hun best doen om altijd binnen de lijntje te kleuren, gestraft worden, terwijl anderen alles gratis krijgen. Dat ‘alles gratis krijgen’ is zo’n beetje een shibboleth, en bij doorvragen bleek inderdaad: mens redelijk rechts van instelling, en dat “zijn best doen om altijd binnen de lijnen te kleuren”, dat was eigenlijk maar beperkt gebleven tot een zéér korte periode als werknemer.

Zeer snel daarna had de mens beseft dat hij zelfstandige moest worden, als hij de staat een kloot wou kunnen afdraaien. En dat hij nu alles doet om geen belastingen te betalen, en dat het toegegeven niet zeer moreel in orde is en juridisch en fiscaal enorm zeer hard op en rond de lijn en soms erover maar dat is onvermijdelijk — maar “ze” kunnen nu niet meer aan zijn geld, en hij verdient bákken geld en het is alleen voor hém en godverdomme het moest eens gedaan zijn met al die profiteurs die op onze rug leven en al dat gratis verdju.

De ironie deed bijna lichamelijk pijn.

Maar zo zit de wereld dus wel degelijk in elkaar.

4 reacties op “Het betert niet”

  1. Lang geleden heb ik in het Mémorial de Caen geleerd dat er verschillende opvattingen over vrede zijn. Het welzijn van een volledige gemeenschap op je schouders dragen, is typisch voor onze ‘contreien’. En dat is volgens mijn ervaring onhoudbaar. In Azië (houd u vast) beginnen ze bij het individu, jawel, en komt zelfzorg op de eerste plaats. Een fijn ‘ik’ straalt af op andere mensen rondom je. Dat model werkt voor mij veel beter. Dat, en zoals Dirk De Wachter zei, ‘Engagez-vous’, dat doe ik op kleine schaal in mijn omgeving. Me voor anderen inzetten in mijn vrije tijd, hoe beperkt ook, dat is een deel mijn antwoord.

  2. Eigenlijk zou het moeten zijn: het welzijn van een volledige gemeenschap op ónze schouders dragen. Een beetje zoals het was (is?) in de Scandinavische landen.

Reacties zijn gesloten.