De negentiende eeuw, kzweertumaat

Het leven is soms een ponykamp. In het geval van Anna deze week, bijvoorbeeld. Wegens dat ze op ponykamp zit. Op kamp, dat is terug in de tijd, vinden wij. We doen niet mee aan helicopterouders of op de hoogte blijven via GSM of Facebook of mail of zo: hardcore, kinderen op kamp is kinderen …

Hoe zit het nu met die pleegkinderen?

Niet. Zo zit het. Ze zijn hier op het einde van het schooljaar vertrokken. En ik heb het tijdens de Gentse Feesten wat van mij af kunnen zetten, maar nu komt het helemaal terug; ik ben er kapot van. Ik kan er niet van slapen, en overdag zit ik regelmatig met tranen in de ogen …