Durf mij tegen te spreken en te zeggen dat dit niet een van de allerschoonste intromuzieken van een tv-serie is:
De muziek is gebaseerd op iets ouds, dat een tekst heeft die veel letterlijker is:
De tekst van dit is gebaseerd op een gedicht van Robert Louis Stevenson, dat over hetzelfde onderwerp gaat:
Sing me a song of a lad that is gone,
Say, could that lad be I?
Merry of soul he sailed on a day
Over the sea to Skye.Mull was astern, Rum on the port,
Eigg on the starboard bow;
Glory of youth glowed in his soul;
Where is that glory now?Sing me a song of a lad that is gone,
Say, could that lad be I?
Merry of soul he sailed on a day
Over the sea to Skye.Give me again all that was there,
Give me the sun that shone!
Give me the eyes, give me the soul,
Give me the lad that’s gone!Sing me a song of a lad that is gone,
Say, could that lad be I?
Merry of soul he sailed on a day
Over the sea to Skye.Billow and breeze, islands and seas,
Mountains of rain and sun,
All that was good, all that was fair,
All that was me is gone.
En serieus: hoe triestig is deze tekst, als ge weet dat hij gaat over de vlucht van Bonnie Prince Charlie na de slag bij Culloden, waarbij de macht van de Schotse clans voor eens en voor altijd gebroken werd.
“All that was me is gone”: zo erg.
Maar dit is dus, ondanks dat het niet zo enorm hard afwijkt van de oorspronkelijke muziek en tekst, vintage Bear McCreary (die bodhrán! die doedelzak!).
En niet te vergeten, vintage zijn madam, Raya Yarbrough, waar hij al prachtige dingen mee doet sinds de soundtrack van Battlestar Galactica.
(Soms zijn er van die mensen waar ge van omver valt. Bear McCready en Raya Yarbrough zijn er zo.)
(En lees vooral Bear op zijn blog over de muziek zelf ook.)