Die keer dat ik een verhaaltje vertelde voor kleine kindjes

Ik was mijn computer aan het opkuisen, want het is morgen mijn laatste dag bij Adhese, en maandag mijn eerste dag bij Namahn. 

Dat opkuisen, dat houdt niet zo enorm veel in: alle werkfiles staan op de werk-gedeelde-drive-in-de-klaawd, en alle persoonlijke files staan op Onedrive of mijn eigen gedeelde drive-in-de-klaawd, alle geprogrammeerde dingen staan op Github, alle mails stonden al in Gmail, en alle programma's zijn opnieuw te downloaden en te herinstalleren, of het nu Office of Adobe of iets anders is.

Maar hier en daar staat er dan eens een bestand te blinken dat enkel en alleen op die ene laptop stond. Zoals die keer dat we bij Datakamp besloten hadden dat ik een verhaaltje zou vertellen aan kleine kindjes, en dat ik in de rapte backstage een draftje schreef.

foto: Annelies Vanhove

(inleiding, een kindje of twee drie hun naam vragen en hoe oud ze zijn e, met wie ze hier zijn en waar ze wonen)

Dag kindjes. Jullie zijn hier nu op Datakamp, maar weten jullie eigenlijk wat data is?

Data, dat zijn héél persoonlijke dingen, zoals jouw naam en hoe oud je bent. 

Zeg eens, wie is hier al eens op Youtube geweest? En waar kijk je dan naar?  

Wie is hier al eens naar de film geweest, in de bioskoop? En naar welke film? En weten jullie dat papa en mama daar centjes voor moeten betalen, om naar zo'n film te gaan kijken?

Maar op Youtube, moet jij daar centjes voor betalen? Neen hé. En weten jullie waarom je daar eigenlijk geen centjes voor moet betalen? Dat is omdat jullie allemaal betalen met data.

Elke keer dat je een fimpje op Youtube bekijkt, zeg je tegen de grote baas van Youtube wie je bent, en waar je woont, en dan weet hij precies waar jij graag naar kijkt. En dan gaat hij jou  allemaal andere filmpjes tonen die jij ook graag ziet.  

En dan verdient de grote baas van Youtube veel centjes met allemaal reclame op die filmpjes. 

Maar is dat wel een goed idee, denk je?  

Want zeg eens, als bijvoorbeeld een oude man met een baard en een rare hoed op straat zou vragen wat jullie naam is, zouden jullie dat dan zeggen? En als hij zou vragen waar jullie wonen, zouden jullie dat dan zeggen? Nee toch hé? 

Of als er iemand die je niet kent jou koekjes zou geven, zomaar op straat, zou je die dan opeten?  Nee toch hé.  

Maar op YouTube doe je dat dus wel. Daar geef je al je data zomaar aan de grote baas van Youtube! En die geeft jou allemaal vieze computerkoekjes!

Gelukkig bestaat er een manier om dat allemaal niet te doen. Jullie papa's en mama's kennen dat ongetwijfeld: je doet ctrl-shift-N en je open een pornovenster. Dat is helemaal anoniem, zo weet niemand wie je bent, en kun je helemaal veilig op het internet.  

Dus niet vergeten: straks allemaal vragen aan mama en papa hoe het pornovenster werkt.  

Morgen hebben we het over elliptische curve-encryptie in combinatie met DNSSEC om de veiligheid van het domeinnaamsysteem te verbeteren. Dáág kindjes!

Ze noemen mij ook wel eens de kindervriend, ja. 

5 reacties op “Die keer dat ik een verhaaltje vertelde voor kleine kindjes”

Reacties zijn gesloten.