Settling in

Ik ga voor mijn werk twee à drie dagen per week buitenshuis werken, voor een groot meerjarenproject. Collega Johan en mezelf hebben daar een bureau, computers, stoelen, tafels, een kast, en al wat nodig is om te werken.

Maar het bleef toch een beetje behelpen: het is een zeer grote organisatie, de veiligheid wordt er meer dan zeer serieus genomen, en dus is het redelijk moeilijk om dingen te doen op de werkcomputer.

Om een idee te geven: om een niet-standaard-font te installeren (Roboto), moet een mens een officiële aanvraag doen. En na een paar keer over en weer blijkt dat ik geen duidelijk genoege business case kon maken waarom ik die font nodig had, en dus komt die er niet. 🙂

We gaan dan maar niet spreken van een Virtual machine installeren, zelf npm in gang zwieren en React doen, of dingen van dat allooi.

Wat dus wil zeggen dat ik op twee computers tegelijk moet werken: één van mijn klant-werk, en één van mijn werk-werk. De eerste voor Sharepoint en Jira en Bitbucket en Outlook e tutti quanti, de andere voor het productiewerk — VS Code, Axure, Photoshop, React.

En de configuratie was nu al weken aan een stuk dat de grote monitor aan de klant-werk-laptop hing, waaraan ik ook en klavier had gehangen (wegens liever azerty dan qwerty, en enkel qwerty daar), terwijl ik half voorovergebogen schuin naar mijn werk-werk-computer zat te pieren.

Maar sinds vandaag dus niet meer. Stap 1: het scherm achterstevoren op de Surface gezet, en het klavier aan de Surface in plaats van aan de klant-computer:

Dat was al veel beter, maar het kon nog beter. Ik heb overal een beetje gezocht, en uiteindelijk een door champagneglazen gecoöpteerd uit de dichtsbijzijndste keuken:

En om het helemaal compleet te maken, heb ik de gordijnen toegedaan, de airconditioning op hard en de blinden rondomrond ook toe. Ik zat er vandaag toch alleen.

Leutig werken, ge moogt er zeker van zijn.