Prioriteiten, mijne man

Ik had vanmiddag een teleconferentie over een offerte. Er werd gesproken met iemand die zou programmeren wat wij zouden samen met een klant ontwerpen. Er moest op dat programmeerwerk iets van ruw budget geplakt worden, maar de man aan de programmatie had graag wat meer pak gehad op de scope van het project.

Waarop ik voorstelde om rap wat schetsjes te maken.

Hoeveel werk kan dat zijn? Niet veel werk. Op papier is dat op tien minuutjes getekend.

Maar dan moeten er een paar zinnen bij de tekeningen, en dan begint een mens na te denken en ziet hij allerlei andere mogelijkheden, en voor ge het weet, zijt ge aan het tekenen in een tekenprogramma en loopt het allemaal de spuigaten uit van detail en features en wordt het terugnemen! Achteruit! Minder! Meer schematisch!

En voor ge dat weet zijt ge allemaal verschillende schematische peetjes aan het tekenen. Niet omdat het nodig is, niet omdat het anders niet duidelijk zou zijn, maar omdat het geestig is.

peetjes

En dan kijkt ge en dan is het veel te laat en vraagt ge u af waar de tijd naartoe is gegaan.

Tsk.