Het was al even geleden dat het mij overkomen was: om twee uur of zo beginnen werken aan iets, en gewoon uren aan een stuk doorgedaan, tot ik mijn trein had gemist.
Als ik tegen het einde uiteindelijk niet op iets uit was gekomen waar het niet zo straightforward designen was als bij de vorige elf schermen die ik op die drie uur getekend had, zat ik er nog.
In de zone, als het ware.
Maar het twaalfde scherm was iets anders, met meer en andere informatie dan de vorige, en vooral: een lastiger concept van in elkaar draaiende gegevens. En dus was het even overleggen onder collega’s, en toen keek ik op mijn horloge, en lap, trein gemist.
Het probleem, trouwens: als een heel concept opgebouwd is op search > overview > detail, en ge probeert het allemaal zo helder mogelijk te houden, is het lastig als er binnen dat detail plots nog een overview > overview > detail is. Want een monstrositeit als search > overview > detail > overview > overview > detail op één scherm, daar passen wij voor. En dus gaan we eens met de gebruikers moeten overleggen over wat het daar allemaal écht betekent, en ook met de product owners, en met de ontwikkelaars,
en dan met elkaar, en wellicht nog eens een tweede ronde langs iedereen.
Dertien objecten. Zes in de steigers. Nog zeven te gaan. Spannend.