Er was tijd in het schema op het werk en dus heb ik iets nieuw geleerd.

Als er wireframes en snelle tekeningen van iets interface-achtig gemaakt moeten worden, doe ik dat sinds vorig jaar in Axure. Ik had daarvoor al ongetwijfeld ooit eens Axure open gedaan, maar er echt dingen mee maken? Niet echt.

En nu ben ik daar, al zeg ik het zelf, redelijk goed mee weg, met Axure. Het werkt enorm vlot, eens ge weet waar ge mee bezig zijt, en zelfs al kunt ge er zeer high fidelity mee bezig zijn (op fucking typografie en lijndiktes na, grr, hoe is het mogelijk dat dat zo ongranulair is?) (en op de breindode export na — ik ben uit armoe alles op x2 of x3-resolutie beginnen tekenen).

Ik ken maar één manier om goed te worden in iets van software: er iets in maken dat écht is. Gelijk, niet zomaar wat doodlen, maar een echt project pakken en het daarin proberen maken. En als iets niet lukt, zoeken tot het wél lukt.

Er zijn mensen op het internet die zot zijn van Figma. Ik zag de big fuss niet echt, zo op het eerste gezicht. Het leek norm hard op Sketch, en ik moet van Sketch niet weten — al was het maar omdat het alleen op Mac werkt en ik tegenwoordig niet graag meer op Mac werk.

Een dag later: ghoja. Het heeft zijn nut. Het is geen enorm uitgebreid ding, maar wat het doet, doet het degelijk. Het dwingt u wel bijna in high fidelity en in grafisch ontwerp, wat niet altijd goed is. Ik apprecieer de spartaanse zwartwitheid van wireframes.

Figma is ook niet echt iets waard om interactie mee te prototyperen, en al zeker niet gedetailleerd of complexe interactie. Ruwweg van scherm naar scherm lukt, maar dingen met een aantal verschillende states, dat wordt al tricky. En er zit niets van scripting in. Maar bon, daar werkt een mens dan rond. Uitgeprinte wireframes zijn ook niet interactief.

Wat mij wél zwaar tegensteekt daarentegen, is dat het onmogelijk is om met echte data te werken. Ik heb Adobe XD al een tijd niet meer bekeken, ik heb de indruk dat het wat teleurstellend is blijven steken — telkens ik release notes zag, had ik gelijk het gevoel van “tiens, ik zou gedacht hebben dat dat er al lang zou in gezeten hebben” — maar dit is het soort feature dat mij in 2016 deed opkijken van XD, in de zin van “hey! daar is een fijne tool aan het gemaakt worden!”:

In Axure is natuurlijk vanalles mogelijk met repeaters, waar ge in rijen en kolommen data in steekt, die dan gebruikt kan worden om arrays van items te maken, zoals tabellen of allerlei cards. Geen beelden, dat wel.

Maar in Figma is er helemaal niets. En dus een layout met veel data er een beetje goed uit doen zien, dat is allemaal pijnlijk manueel werk. En als de data verandert, dan is het allemaal manueel gepruts.

En diepe stilte van Figma zelf, blijkbaar. Zucht.

Afijn. Ik denk niet dat ik nog veel over Figma moet bijleren. Wat best practices bekijken met collega’s voor organisatie van componentbibliotheken en naamgeving en dergelijke misschien.

En nu hopen dat Framer snel voor PC uitkomt, ze beloven dat nu al meer dan een jaar gedomme. Dan kan ik nog eens een dag (of misschien een paar dagen) aangenaam spenderen met het leren van iets nieuws.