En dan nu de gebeurtenissen

En dan nu de gebeurtenissen van vrijdag.

Bianca en Anick krijgen een gelaatsreiniging door Bert en Kelly. Met cellofaan ingepakt.

En Heidi klaagt bij Peter over de rugby. Dat ze zoals gewoonlijk het zwart schaap zou geweest zijn. De goele. Ik hoop echt dat ze der uit ligt.

De bewoners hebben een sanctie voor Heidi moeten bedenkten: alle papier van de muur trekken, vel per vel, en op elk vel schrijven “ik zal nooit meer aan de floche trekken”. Haha.

Nieuwe opdracht: 24 uur op een stoel zitten met een gordel aan en een helm op. In het kader van Levenslijn. Ook haha.

Blijkbaar was het alarm in

Blijkbaar was het alarm in scène gezet, en hebben ze de cover van het magazine onder ogen van de bewoners willen krijgen.

Omdat Bert gezegd had op wie hij ging gokken, was zijn gok geweigerd en mocht er morgen niet meer gegokt worden. Dus nu is er een hele week waar iedereen “weet” dat Kelly de handlanger is, en dat hij daar iets aan moet doen.

Big Brother is een slechte mens. Hij vertelt juist aan Kelly dat iedereen in het huis het weet, en dat iedereen ervan uit gaat dat hij de handlanger is. De opdracht van Kelly: hen overtuigen dat hij dat niet is.

Lijkt me niet zo moeilijk, gewoon zeggen dat BB de cover nagemaakt heeft. Ingenious.

LONDON (Reuters) – Two

LONDON (Reuters) – Two British mental health workers visited a woman patient, chatted with her, and then left without realizing she was dead, newspapers said on Thursday.

An inquest heard the workers from the mental health charity Mind let themselves into the home of paranoid schizophrenic Patricia Harris and found her sitting in the kitchen with the curtains drawn and her back to them.

After saying hello, they tried talking to Harris, 43, but when she failed to respond they left, the Daily Mail reported. “She didn’t seem to want us there,” health worker Helen Redmond was quoted as saying.

The next day, two other health workers on a follow-up visit discovered she was dead. [Yahoo]

Er zijn degelijke boeken, zoals mijn

Er zijn degelijke boeken, zoals mijn Clausewitz, die de regels van de typografie volgen en niet echt veel meer. En dan zijn er boeken zoals The Landmark Thucydides: a Comprehensive Guide to the Peloponnesian War, die ook al die regels volgen, maar ze tegelijk overstijgen: going above and beyond the call of duty als het ware.

Iedereen die weet wat typografie is, kan een Clausewitz maken. Niet dat het gemakkelijk is, maar toch. Tweeduizend jaar trial-and-error hebben een corpus regels geproduceerd dat redelijk vast staat. Het feit alleen al dat TeX erin slaagt om die regels met mathematische precisie te definiëren en toe te passen, toont aan dat het voor iedereen mogelijk is om iets degelijks te produceren. Niet geïnspireerd, maar toch degelijk.

Niet iedereen die weet wat typografie is, kan een Thucydides maken. Niet iedereen kan de boeken van Tufte maken. Daar is net iets meer voor nodig. Misschien is het gewoon het verder doordrijven van de regels–ze zolang en zo goed geleefd hebben dat je naar de grond ervan kan gaan, misschien is het net het doorbreken van de regels op bepaalde plaatsen, maar in ieder geval kan niet iedereen het.

Ik ga niet zeggen dat het kunst is, want daar krijg ik de kriebels van, maar wel vakmanschap. Zoals een echt mooie stoel of kast, of zoals een kathedraal of een Rembrandt. Iets dat de 99% van de mensen zelf niet zouden kunnen, maar dat onmiddellijk herkenbaar is als goed, of beter als kwaliteitsvol zoals Pirsig het bedoelt.