Hierzie, de vermoorde onschuld in persoon: Adjudant Nephthys Q. Vlooienzak.
Ze is (ha ja) zo content als een katjen dat we terug zijn. Ziels- en zielsgelukkig, zelfs al ziet het er misschien niet zo uit op de foto.
Maar ondertussen zit het huis nog altijd vol vlooien. We hebben al industriële hoeveelheden bestrijdingsmiddel leeggespoten, maar het helpt niet echt.
En we weten nu ook dat als Rentokil woensdag zegt dat ze “morgen gaan langskomen”, dat dat wil zeggen “morgen of overmorgen”, en als ze dan ’s middags van die “overmorgen” bellen om te zeggen dat het wat later kan zijn, dat ze dan waarschijnlijk bedoelen “ten vroegste maandag”.
Het gaat er nog mee eindigen dat we de kinderen op hotel steken: ik vind het vervelend dat er van tijd tot tijd eens een steek in mijn been zit, maar zij staan vol vlooienbeten. Jan heeft zijn benen vannacht blijkbaar opengekrabd, en Zelie met haar insektenbetenallergie heeft dikke rode bobbels. Ze had er vanmiddag 42 geteld op haar been, eikes.
Recente reacties