Het eerste dat mij opviel als Zelie geboren was, was dat ze direct na haar geboorte als precies kon geeuwen gelijk echte mensen. Het is bij Jules niet anders:
Nu ja, ik zeg “het eerste”. Eigenlijk het eerste was toen ze er nog niet helemaal uit was, dat haar kop vol haar stond. En toen ze er helemaal uit was, dat haar schouders en haar rug ook vol haar stonden.
En dan dat die navelstreng eigenlijk gemakkelijker zou door te snijden geweest zijn met mijn japans mes, dat die schaar de neiging had om ervan te glijden.
En dan dat Zelie vol huidsmeer zat.
En dan dat ik eigenlijk een foto had moeten pakken van de gynaecoloog toen hij afrikaanse-jager-op-groot-wild-gewijs met de moederkoek in de hand bengelend stond te grijnslachen.
En dan dat Zelie al kon geeuwen gelijk een bouwvakker. 🙂
Hmmmmmmmmmm….huidsmeer.Yum!
Hmmmmmmmmmm….moederkoek.Yum!
Hmmmmmmmmmm….bouwvakker.Yum!
Ah, de genoeugten van het ouderschap 🙂