Ik koop niet graag dingen. Ik ben veel te gierig, als ik heel eerlijk ben. Of beter, ik geef niet graag geld uit. Of eigenlijk: ik heb veel te graag geld. Of misschien: ik heb al direkt spijt van zodra ik iets gekocht heb. Het is (bijna) meer de leute van wish lists te maken dan het kopen zelf.
Ik heb altijd een bijzonder goeie reden nodig om iets te kopen. Nee, scratch that, ik heb een reden nodig. Maakt eigenlijk niet veel uit of ze goed of niet goed is, maar het moet een reden zijn. Ik koop nooit iets dat ik niet nodig heb. Of (toch minstens even) nodig zou kunnen hebben. Ik koop niets dat nutteloos is. Of beter: ik koop niets waarvan ik denk “daar kan ik niets mee doen”.
Nu, als ik spreek over “kopen”, dan heb ik het uiteraard over grote aankopen. Alles wat geen 150 euro is, is fair game.
gemakkelijk gesproken voor een groot geld bezitter. Als student is alles onder anderhalve euro zelfs moeilijk…
Och, ooit zal het tij wel keren zeker?
Ach zwijgt, ‘t is hier niet beter. Het leven van een streuntrekker is financieel allemaal dat niet š
het woord insect bleek al met een C te zijn, maar het woord ‘direct’ ook hoor š
zeg zeg š