De CD die hier al de hele nacht op repeat staat: The Delivery Man, van Elvis Costello and the Impostors.
Een prachtige, pràchtige plaat. Minder gekunsteld dan North en minder schmaltzy dan When I was Cruel—classic Costello gemengd met country en blues en rock.
Ik zou bijna durven zeggen zijn beste plaat sinds Spike. Of The Juliet Letters.
Emmylou Harris, die ik eigenlijk (shame!) alleen kende van haar werk met Gram Parsons, doet dat bijzonder schoon op Scarlet Tide. En mijn favoriete nummer tot nog toe is Nothing Clings like Ivy, ook met la Harris.
Doet er mij aan denken: dringend wat Flying Burrito Brothers kopen.
update: een uur en nog een beluistering later. Om het met Foghorn Leghorn te zeggen: This here—I say—this here record’s one mighty fine record. En ik denk dat Heart Shaped Bruise langzaam gelijk aan het komen is met Nothing Clings Like Ivy.
hmm. hmmmm. En ik ging deze nu eens niet kopen zie, wegens al Tom Waits en Brian Wilson gekocht. En toch al redelijk wat van Costello in huis. hmmm. U doet mij twijfelen. Maar ik moet sterk zijn, besparen en zo. hmmm.
Besparen?! Maar… dan hebben de terroristen al gewonnen! Think of the children!
Kopen die handel 🙂