Fraude

Het was indrukwekkend vanavond, de expo. En ik voelde mij gedimme een bedrieger.

Er waren daar échte kunstenaars, ‘t is te zeggen mensen met vakkennis en passie en gedrevenheid en alles. En mijn spinnen hingen daar aan de muur alsof ik aan kunst deed.

Wat dus niet het geval is.

Ik heb een fototoestel en ik trek daar van tijd tot tijd foto’s mee. Niet uit interne noodzaak, of omdat ik daar mijn ziel in wil leggen, of omdat ik gewoonweg moét of ik ontplof, maar zuiver omdat ik dat wijs vind.

En ik voelde mijn daar eerlijk waar niet goed bij.

Ik denk dat het een beetje dezelfde discussie is waar ik gisteren eigenlijk niet in wou treden. Over waarom mensen een weblog hebben. Sommige mensen schrijven een weblog omdat ze de drang hebben om te schrijven, denk ik. En andere mensen schrijven omdat ze willen gelezen worden. En nog andere omdat ze mensen willen overtuigen. En nog andere omdat ze moeten van het werk. En nog andere omdat ze geld willen verdienen. En nog mensen omdat ze het wijs vinden.

Enfin, ik ben er niet uit waarom ik eigenlijk een weblog heb. Ja, er zullen wel mensen dit lezen (hallo, mensen die dit lezen! een fijne dag toegewenst!), maar ik schrijf daar eigenlijk niet voor. Als ik er over nadenk, dan schrijf ik meestal alsof ik een email schrijf naar een verre vriend of vriendin. Zo iemand die ik misschien in geen tien jaar gezien heb, maar wel in contact mee gebleven ben.

Niet dat ik hier alles schrijf wat ik aan een vriend of vriendin zou zeggen, maar bon.

Wil ik gelezen worden? Euh, nee. Hoegenaamd niet. Kijk, pak nu zo’n entry gelijk deze: ik kan me for the lige of me niet inbeelden waarom iemand ooit tot hier zou lezen. Hiemand heeft hier toch een boodschap aan?

Is het therapeutisch? Wel, nee. Toch niet hier. Ik heb zo een paar plaatsen (ook weblogs, jawel), waar ik dingen van mij af schrijf. Mijn ik haat-weblog bijvoorbeeld, alwaar ik vroeger minstens één keer per dag schreef wie of wat ik die dag haatte. Nu iets minder wegens niet meer nodig, maar nu heb ik dan wel weer andere dingen die niet voor de buitenwereld zijn.

Wíl ik schrijven? Nope. Ik ben realistisch genoeg om te weten dat ik geen schrijver ben. Net zoals ik geen kunstenaar ben.

Ach, zullen we het misschien maar houden op dwangneurose?

😀

10 reacties op “Fraude”

  1. Ik ben beginnen bloggen omdat ik op zoek was naar een lief. Ik dacht dat dat de ideale cv was, hoefde ik ook niet alles uit te leggen enzo… Pfft, vergeet het (tothiertoe)

  2. Maakt het uit waarom je iets doet, als het resultaat kunst is? En van hier uit lijkt het er echt wel op dat die foto’s met passie en gedrevenheid gemaakt zijn.

    Waarom lees iemand dit weblog? Omdat het nu eenmaal lekker wegleest en interessant is.

  3. Deze reacties strelen je ego. Dat hoeft je niet eens toe te geven. Is het ook niet een klein beetje dààrvoor dat je het doet?

    Of: als er niemand nog zou reageren en je uit je statistieken kon afleiden dat niemand je schrijfsels leest, zou je het dan nog steeds doen? Of: zou je met hezelfde enthousiame schrijven als je elke stukje zou afprinten en daarna gewoon in een schoenendoos zou steken… waar het door niemand gelezen wordt… zelfs niet door een verre vriend of vriendin? Wel, Michel, ik durf je statement “Wil ik gelezen worden? Euh, nee. Hoegenaamd niet” in twijfel te trekken 😉 En dat geldt niet alleen voor jou natuurlijk.

  4. Mnah. Natuurlijk wordt mijn ego graag gestreeld, wat denk je? Hoe meer hoe beter, dat iedereen me zegt hoe goed ik wel bezig ben en dat ik eigenlijk wél een kunstenaar ben en goed kan schrijven en grappig ben en alles.

    Maar niemand zal me er ooit van overtuigen dat ik kunst maak of een schrijver ben, want ik wéét dat ik dat niet ben.

    En hoe graag mijn ego ook gemasseerd word (bij wie is dat niet het geval? eigenlijk?), dat is zeker niet de reden waarom ik het doe. Ik schrijf en maak wel degelijk stapels die rechtstreeks achter een wachtwoord gaan, of gewoon op de computer blijven staan, en waar ik hoegenaamd geen ruchtbaarheid aan geef.

    Ik meen het serieus als ik zeg dat ik niet weet waarom. Zoeken naar vrienden of gelijkgestemde zielen misschien? Bevestiging, ja zeker? Compensatie omdat ik niet durf uitgaan? Geen idee.

    En in ieder geval: zo’n discussie ontaard al heel snel in “I am not the Messiah” / “only the true Messiah denies his divinity” / “oh allright, I *am* the Messiah” / “he *is* the Messiah!”

    😀

  5. Pingback: volume12

Reacties zijn gesloten.