4 reacties op “Failliet”

  1. Ja, de kenners die het kunstwerk herkennen en meteen elke kritiek op “de meester” als belachelijk afdoen omdat de Onfeilbare Heilige Meester per definitie boven elke kritiek verheven moet staan, zijn wat mij betreft niet meer of niet minder belachelijk dan zij die het kunstwerk niet kennen of niet herkennen, en er eerlijk hun mening over geven.

  2. Stof tot nadenken, yep.

    Wie komt er hier het meest belachelijk uit de discussie?
    Wat is kunst?
    Wanneer zijn kenners kenners?

    Eén commentaar zei iets als “wanneer ik geblinddoekt voor een Picasso geplaatst word, en ik zeg dat het een goed schilderij is nog vóór de blinkddoek afgenomen wordt, dan zijn we verkeerd bezig”.

    En in hoeverre is dat allemaal een microcosmos voor de wereld in het algemeen? Heeft de meerderheid gelijk? Altijd?

    Enfin ja. Ik had een heel stuk geschreven, maar uiteindelijk toch maar gewist. Want ik geraakte er niet aan uit.

  3. Grappig. Voor mij zijn er bepaalde mensen die baanbrekende en paradigm-schokkende dingen gedaan hebben – met als resultaat – wat nu bekend is als “kunst”. Wat trouwens niet wil zeggen dat vb Cartier-Bresson geen één slechte foto in zijn leven gemaakt heeft – of wat niet wil zeggen dat je kritiek mag hebben op één van zijn werken.

    Twee zaken moeten gescheiden worden:
    1. De beleving van “kunst” is nog altijd persoonlijk – je ziet iets graag of niet, je wordt door iets geraakt of niet. Dat is niet verschillend bij het aanschouwen van een houtskooltekening van het derde jaar Tekenacademie of bij het zien van een meesterwerk van Picasso.
    2. In het “grotere” perspectief van de wereld zijn er mensen die iets betekent hebben, omdat ze qua durf, vernieuwing, innovatie, etc met kop en schouders boven de rest uitsteken (opstarten van stromingen, uitvinden van technieken, etc). daarvoor moet je ze apprecieren – zelfs al vind je hun kunst ruk.

Reacties zijn gesloten.