Ah, onverwachte dalen, onverhoopte toppen: dat was zo’n beetje de week deze week.
Bij de beste gesprekken gehad van de afgelopen zeer veel maanden, en bij de minst aangename. So it goes.
Op het werk: horden waar we ze niet konden vermoeden, expresstreinen waar ik ze niet echt verwachtte. So it goes, so it goes.
En de kinderen op school: onthaalmoeder geen probleem, eerste kleuterklas geen probleem, derde leerjaar geen probleem, eerste leerjaar in eerste instantie een hartenbrekend probleem, maar nu Louis toch zeker één nieuw vriendje heeft: ook geen probleem meer.
Ik maak mij zware zorgen over dit, ik ben zeer gerust in dat.
Everything is beautiful and nothing hurts.
Gek hoe wegen zich splitsen en weer kruisen.Kan me perfect aansluiten bij bovenstaande gedachte:
het leven is potverdikke schoon.
katrien
“slaughterhouse 5” onlangs gelezen ? 🙂