Vanmorgen naar Antwerpen getooid, de trein van 7u27 of zo genomen, en toegekomen om 9u10 op het werk. Mijn boel uitgepakt, bij elkaar geschraapt, opgezocht wie het precies was waar ik mee ging samen zitten en wat die allemaal doet en hoe dat past in de organisatie, gebeld naar de meneer in kwestie om te checken waar hij precies zat (‘t was een verdiep hoger en een gebouw opzij), en dan de rest van de voormiddag meegevolgd.
En dan terug naar mijn werkplek en een eerste outline neerpennen (ik kan anders mijn eigen handschrift niet meer lezen, ‘t is wreed), en tegen dan was het kwart voor één.
Ik had dingen te schrijven en te researchen, deze namiddag. Dat kan nu eenmaal beter op een plaats waar er geen beperkingen op het internet zijn en waar ik op een echt degelijke bureaustoel zit, en dus naar huis getoogd.
Te voet, tram, tram, te voet, trein, fiets, en ik was tegen iets na drie thuis.
Ik was al van zeven uur buiten het huis, het was iets na drie, en dus had ik van de acht uur actief zijn nog maar pakweg een uur of drie gewerkt. Als dat vervoer op het einde van de dag komt, dan staat een mens daar niet bij stil, maar als het in het midden van de dag komt, dan is dat wel redelijk, euh, confronterend, vind ik, zo meer dan twee uur op weg zijn naar en van het werk.
Afijn: een uur of zo geworsteld met VPN en dingen, en dan toch nog productief geweest van 16u tot pakweg 20u, en zo werd het alsnog een goed gevulde dag. All’s well that ends well.
Bones, nu.
Op een goede dag zit ik binnen de twintig minuten van huis op het werk; op een slechte dag duurt dat een half uur.
Met openbaar vervoer, meneer.
Hoe lang is te lang? En als het the lang is kies je dan ander werk, of verhuizen?
ach , een job in Gent, de meesten kunnen er enkel van dromen … 🙂